Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Peter, terminaal ziek, zoekt nieuw baasje voor hond Macho
Terminaal zieke Peter Deruyter uit Berchem kan niet meer zorgen voor hond
Peter Deruyter uit Berchem zoekt een nieuwe thuis voor Macho, een kruising tussen een Amerikaanse stafford en een Mechelse herder. Deruyter is terminaal ziek en zit in de laatste fase van zijn leven. “Ik hang vijftien uur per dag aan een machine. Macho verdient beter.”
Peter Deruyter (54) lijdt al zeven jaar aan COPD, een chronische en langzaam vorderende longaandoening waarbij de longblaasjes worden aangetast. De ziekte heeft vier fases en intussen is Peter beland in de laatste: de luchtstroom in zijn lichaam is zo klein dat hij extra zuurstof nodig heeft om te overleven. “Soms lig ik tot vijftien uur per dag aan een machine”, zegt Peter. “Ik ben niet sterk genoeg meer om een hond van 45 kilogram te verzorgen. Macho is een actieve hond. Hij wil elke dag wandelen, spelen en springen. Dat kan ik hem niet meer geven. Ik heb de handen vol met mijn eigen verzorging.”
Bossen gevraagd
Macho, een kruising tussen een Amerikaanse stafford en een Mechelse herder, is een gecastreerde reu van 6 jaar. Peter zag hem in 2012 thuis geboren worden. “Daarna is een koppel hem komen halen om te verzorgen en ze hebben dat best goed gedaan. Ze zijn zelfs met Macho naar de hondenschool gegaan. Commando’s als ‘zit’, ‘lig’, ‘volg’ en ‘naast’ kent hij. Maar de twee zijn intussen gescheiden. En zorgen voor Macho lukte niet meer. Begin dit jaar ben ik hem er gaan weghalen. Maar nu kan ik dus zelf niet meer voor Macho zorgen.”
Peter is een echte hondenvriend. Hij heeft met Zara en Milan, broer en zus van Macho, nog twee andere Amerikaanse staffords onder dak. “Maar die zijn een pak minder actief. Macho is jarenlang bossen gewoon geweest. Die heeft hij weer nodig. Ik heb met Alexandra een geweldige hulp die geregeld met Macho gaat wandelen. Maar het is niet voldoende. Macho is een avonturier. Hij verdient beter dan mijn kleine woning.”
Peter deed al meerdere keren een oproep om een eigenaar te vinden voor Macho, maar een gouden baasje is er nog niet. “Twee potentiële eigenaars zijn komen kijken. De eerste is nooit concreet geworden. De tweede mocht uiteindelijk geen dieren houden van zijn huisbaas. Dat is ontzettend jammer. Macho is een groot en stevig beest, maar eigenlijk een schat van een hond. Enkele dagen geleden nog gaf hij een kusje aan een baby.”
Dodentocht
Ondanks zijn slepende ziekte liep Peter al vier keer de Dodentocht van Bornem. In 2016 slaagde hij er zelfs in om de route in minder dan 24 uur af te leggen. En ook al zit Peter in fase vier van zijn chronische ziekte, toch heeft hij zijn zinnen gezet op de vijftigste editie van volgend jaar. “Een mooi getal”, zegt hij. “Dat zal de laatste keer moeten worden. Maar ik ben lang niet zeker dat ik ook echt kan meedoen. Ik neem meer dan honderd dagen antibiotica en cortisonen. Vandaag gaat het goed, maar morgen kan het opnieuw slecht zijn.
En op lange termijn
… maar in mijn hoofd ben ik klaar om die tocht een vijfde keer te lopen. Al geraak ik maar
Peter Deruyter Baasje van MAcho
“Macho is een schat van een hond. Enkele dagen geleden nog gaf hij een kusje aan een baby.”
twintig kilometer ver, dan nog ben ik tevreden.”
Peter zal de wandeltocht, net zoals de voorgaande edities, lopen in overleg met zijn artsen. “Zo’n tocht is niet zonder gevaar. Maar een deelname geeft me een boost om door te gaan. Ook al ben ik de dagen nadien geen cent meer waard. Ik weet wat me te wachten staat, maar de psychologen zeggen dat ik het niet wil aanvaarden. Misschien hebben ze gelijk. Ik ben een vechter. En ik blijf vechten tot het einde.”