Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Gehaaide tegenspeelster voor Donald Trump
Democraten dragen Nancy Pelosi (78) voor als voorzitter van het Huis
Geliefd is ze niet en met 78 is ze ouder dan de president. Gisteren nomineerde de Democratische fractie in het Huis van Afgevaardigden Nancy Pelosi desondanks voor het voorzitterschap van dat Huis. Daarmee is ze op weg de belangrijkste tegenspeler van Donald Trump te worden, de machtigste vrouw in de VS.
Wat beweegt een mens om met 78 weer op zijn - haar strijdros te klauteren? Waarom moet Nancy Pelosi zo nodig opnieuw voorzitter van het Huis van Afgevaardigden worden? De afgevaardigde voor San Francisco was van 2007 tot 2011 al de eerste vrouw in die positie, de derde machtigste in de Amerikaanse republiek. Ze maakt nu alle kans om in januari de eerste herkozen Speaker sinds de jaren vijftig te worden.
“De beste”
Pelosi wil het “omdat ze vindt dat ze de beste is”, zei haar schoonzoon, de Nederlandse journalist Michiel Vos, gisteren voor de VRT-radio. De beste om het nieuwe Huis met zijn Democratische meerderheid te leiden in de confrontatie met Donald Trump, die Pelosi overigens na de midterm-verkiezingen opvallend prees en in een (sarcastische?) tweet zelfs Republikeinse stemmen beloofde als de Democraten het haar moeilijk zouden maken bij de verkiezing tot Speaker. Pelosi vindt van zichzelf dat ze de ervaring en het strategisch inzicht heeft om haar troepen aan te voeren in het wetgevende steekspel met Trump en zijn achterban, de Republikeinen die sinds de tussentijdse verkiezingen meer dan ooit de Trump-partij zijn.
Dat Pelosi een beslagen ‘operator’ is, heeft ze bewezen met haar lange staat van dienst. Ze is een ‘dealmaker’ en in die zin de geknipte tegenspeler voor Trump die van zichzelf vindt dat hij de beste deals maakt. Het pronkstuk in Pelosi’s trofeeënkast is Obamacare, het systeem van ziekteverzekering dat Trump absoluut wil afschaffen. Pelosi sleurde de wet door het Huis op haar vertrouwde manier: door twijfelende leden in haar Democratische achterban persoonlijk te overtuigen.
Gisteren verscheen Pelosi in de Democratische caucus, zeg maar fractie, als enige kandidaat voor de nominatie. De Democratische stemmenwinst voor het Huis in november was de grootste sinds 1974 ten tijde van het Watergate-schandaal. Pelosi kon aanvoeren dat die overwinning te danken was aan haar strijdbare stijl als leidster van de Democratische minderheid; en aan haar onklopbare talent om geld uit de zakken van rijke donoren te kloppen.
Die donoren en haar vele vrienden in de partijtop oefenden de voorbije weken de nodige druk uit om te verijdelen dat er zich gisteren een tegenkandidaat aandiende.
Verandering
Want tegenstand tegen Pelosi’s kandidatuur is er. Zo’n achttien leden van de fractie wilden uiteindelijk een breuk met de ‘status quo’ en een nieuw gezicht. Iemand die Trump, nu de presidentverkiezingen weer naderen, op zijn terrein kan pakken, bij de arbeiders in de oude industriestaten, de Swing States die in 2016 de Democratische nederlaag veroorzaakten. Pelosi is daarvoor te veel een stedelijke ‘liberal’ uit de kuststroken. De voorbije dagen erkende Pelosi dat verandering nodig was. Toch wonnen gisteren de routine en de genen van de vernieuwingsdrang. Pelosi blijft de dochter van een Democratisch afgevaardigde voor Baltimore.
Hefbomen van de macht
Daarmee is de strijd niet gestreden. Begin januari moet het hele Huis de nieuwe voorzitter kiezen. Pelosi heeft dan 218 stemmen nodig, ook die van Democratische critici. De komende weken zal ze doen waarin ze echt de beste is: de hefbomen van de macht bedienen, invloed laten gelden, critici over de streep halen met beloften van ook een stukje invloed. De machtigste vrouw van Amerika wil die macht nog lang niet kwijt.