Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Dit is geen premier
We zijn tenminste consequent in ons
surrealisme. Ceci n’est pas un
gouvernement, dit is geen regering, dat wisten we al. Dit is ook geen premier, weten we sinds gisterenavond. Charles Michel gaat naar Marrakesh, maar in welke hoedanigheid precies, met wat voor mandaat, in naam van wie of wat, daar is hij zelf nog niet helemaal uit.
“Ik sta hier als premier, maar ik ga vanuit mijn overtuigingen als mens spreken”, begon hij zijn toespraak in het parlement gisteren.
Weg was zijn verschroeiende offensief van dinsdag, opnieuw stond er iemand die zoekt naar iets compromisachtigs. Schrikt hij terug voor het constitutionele drijfzand van een premier op reis zonder duidelijk mandaat van zijn regering? Michel riskeerde met zijn warrige vertoon zelfs even zijn wisselmeerderheid in het parlement te verliezen, wat hem onmiddellijk vleugellam zou hebben gemaakt: geen consensus in de regering, geen meerderheid in het parlement ... Dan had hij in Marokko echt alleen maar de soeks kunnen bezoeken.
Dat lot bleef hem bespaard dankzij ‘de aangescherpte resolutie’, maar de geloofwaardigheid van de politiek is gisteren met nog een paar snokken naar beneden geduikeld. N-VA wil nog steeds onder geen beding een migratiepact, de premier wil zijn woord houden, met steun van een kamerbrede meerderheid. N-VA blijft dus bij zijn onmogelijke eis aan de eerste minister om op zijn stappen terug te keren op de internationale scène en tegenover zijn Franstalige kiezers, met andere woorden om politieke zelfmoord te plegen.
De crash blijft onafwendbaar.
Winnaars en verliezers zijn er eventjes niet, maar de meest tevreden partij was gisterenavond vermoedelijk N-VA. Een chaotische exit uit de regering na de onwaarschijnlijke uitschuiver van dinsdag is vermeden. Ze kunnen het politieke pokerspel hervatten.
Intussen klinkt aan de zijlijn steeds luider de roep dat deze regering nog werk te doen heeft. Deelnemers aan de klimaatmars – er waren er 75.000 – vragen zich verbijsterd af wat er met hun signaal gebeurt. Over de gele hesjes die Wallonië en Frankrijk in brand zetten, wordt niet gerept. Het nieuwe record aan vacatures? Nu al 149.180 nietingevulde banen in dit land. Ceci n’est pas une
politique, dit is geen beleid.