“En nu nog wat meer killer worden”

Na hun 2-1-zege tegen het taaie Duitsland staan de Red Lions, twee jaar geleden goed voor olympisch zilver in Rio, voor het eerst bij de laatste vier op een WK. In die halve finale wacht morgen (11.30u) Engeland. “Om de wereldtitel te pakken, moet België nog wat meer killer worden”, verklaart Xavier Reckinger (36), de Belgische bondscoach van de Duitse vrouwenploeg. Met zijn 326 interlands spreekt hij met gezag.

Met een gave collectieve prestatie veegden de Red Lions gisteren een achterstand weg. Linnekogel had na 14 minuten Duitsland op voorsprong gebracht, maar België knokte zich met goals van Alexander Hendrickx en Tom Boon toch naar de halve finale.

“Bij dat tegendoelpunt gaf België toch te veel ruimte weg”, stelt Reckinger. “Op die plek mag je nooit een tegenstander zo vrij laten staan. Dat zijn fouten die op het allerhoogste niveau niet gemaakt mogen worden. Later in de match werd dat hersteld. België verdedigde behoorlijk compact, zelfs toen de Duitsers met een veldspeler extra uitpakten.”

Het Belgische overwicht was vooral te zien in het aantal strafcorners. België verzamelde negen stuks, tegenover een blanco blad voor Duitsland. Alleen kende slechts een van die negen pogingen ook succes. Moet dat beter?

“Het is altijd een beetje kiezen bij een strafcorner. Opteer je voor de verrassing of voor vaste mannen als Alexander of Tom Uiteindelijk scoort Alexander toch opnieuw. De Duitse keeper redde trouwens een paar keer schitterend. Maar

(Boon, (Hendrickx, red.)

red.)? het klopt dat je uit negen pc’s meer dan één goal moet puren, en dat zullen ook de spelers beseffen. Ik ben benieuwd hoe de coach en het team in de twee volgende matchen dat onderdeel aanpakken.”

Al zes minuten voor tijd wisselde de Duitse bondscoach zijn doelman voor een bijkomende veldspeler. zette wel druk, maar kreeg de Belgische verdediging amper aan het wankelen.

“Ik vond Duitsland in die fase toch wat mak spelen”, aldus Reckinger. “België gaf inderdaad weinig weg. Ze speelden ook heel slim, gesteund door hun enorme ervaring. Fysiek staan we heel sterk. Ik vond de Lions zelfs fitter dan hun Duitse collega’s.

Die Mannschaft Anderzijds heeft België op dit WK nog geen enkele keer een tegenstander kunnen overpoweren. Puur op conditie kan je dus moeilijk een match winnen. Maar België zal daardoor ook nooit een match verliezen.”

Mes

Meer nog dan die defensieve uitschuiver en de gemiste pc’s hoopt Reckinger dat zijn voormalige ploegmaats het mes nog wat steviger tussen de tanden nemen.

“Ik vond dat beide ploegen vooral speelden om niet te verliezen. Bij geen van beide teams zag ik het echte killerinstinct.

Wij willen ‘unbedingt’ die match winnen, wij willen ‘unbedingt’ wereldkampioen worden.

De andere kwartfinale, India tegen Nederland, bood meer emotie en meer overgave. Bij ons was het eerder bedacht en behoedzaam, maar het was natuurlijk een key game tegen Duitsland. Verlies zou een geflopt tornooi betekend hebben.”

Morgen (11.30u) wacht Engeland in de halve finale. Als ook die match goed afloopt, speelt de olympische vicekampioen zondagmiddag tegen de winnaar van Australië - Nederland.

“Het is tijd om te oogsten”, aldus Reckinger. “Maar het is onzin om te stellen dat het nu of nooit is. Door mijn job in Duitsland besef ik meer dan ooit dat weinig landen zo’n goed systeem als België bezitten, waar clubhockey en nationale ploeg zo op mekaar afgestemd zijn en waar de internationals zo vaak samen trainen. Er komen dus nog kansen, te beginnen met het EK volgend jaar in eigen land. Voor eigen volk moeten we daar volop naar winst mikken. En ook voor Tokio 2020 is deze ploeg een volwaardige medaillekandidaat.”

Emoties

Geen enkel team op dit WK bezit meer ervaring dan de Red Lions. In Rio 2016 lieten ze zich na hun winst tegen Nederland nog overweldigen door emoties, maar die les lijkt geleerd. Reckinger wijst erop hoe belangrijk die routine kan worden.

“Sinds het WK 2014 hebben alle landen hun kernen grondig vernieuwd. België voegde de voorbije vier jaar enkel een paar jonge toptalenten toe aan de ploeg. Die stabiliteit kan nuttig zijn. Kijk hoe Nederland met een vaste kern spelers in de tweede helft van de jaren negentig het mannenhockey domineerde, wat leidde tot twee olympische titels en een wereldtitel. Bij ons stonden Felix Denayer, Cédric Charlier en Thomas Briels er al in Peking 2008. Wie kan dat zeggen?”

Tussen 2013 en 2017 struikelden