Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Daar zaten we na het ontbijt: achttien man aan het huilen”
Er vloeiden veel tranen in Bhubaneswar: van opperste vreugde na de wereldtitel, maar ook van diep verdriet. De vader van Simon Gougnard overleed zaterdag op het Belgische thuisfront, enkele uren voor de halve finale. “We dragen de zege op aan hem.”
Zaterdagochtend, enkele uren voor de halve finale tegen Engeland. Simon Gougnard (27) vraagt het woord. Het wordt muisstil wanneer hij zegt wat iedereen vreest: zijn vader, Pierre, is overleden. Want een verrassing is het niet, voor geen enkele Red Lion. Iedereen was ervan op de hoogte dat hij al een tijd kanker had, en dat het er niet goed uitzag. Begin dit jaar verliet Simon Gougnard al eens voortijdig de stage van de Lions in Nieuw-Zeeland wegens de verslechterende situatie van zijn vader. Voor de afreis naar India, ruim drie weken geleden, hield hij er rekening mee dat hij zijn vader misschien niet meer zou terugzien. “We wisten dat hij ziek was”, zegt Loic Luypaert. “Maar we hoopten dat Simon hem na dit WK nog eens zou kunnen zien.”
Hoewel niet verrassend slaat het nieuws in als een bom. “Het was vreselijk”, zegt Luypaert. “Daar zaten we na het ontbijt: achttien man aan het huilen.”
Bekend gezicht
Want Pierre Gougnard was niet alleen de vader van Simon, maar een bekend gezicht voor elk van de Red Lions. Als advocaat maakte hij deel uit van de juridische dienst van de hockeyfederatie. Hij was niet alleen een betrokken vader van Simon, maar ook gek op hockey. Vaak reed hij, zomaar, vrijdagavond een weekendje naar Nederland om wedstrijden met Belgische spelers te bekijken, ook naar wedstrijden waarin zijn zoon niet meespeelde.
Aan de Belgische pers wordt gevraagd om het bericht pas te verspreiden als de wedstrijd is begonnen, zodat Gougnard niet om de haverklap wordt geconfronteerd met boodschappen op zijn smartphone. Simon dringt er zelf op aan om te spelen.
Als eerbetoon werken de Lions hun halve finale tegen Engeland af met een zwarte rouwband. Gougnard speelt een dijk van een wedstrijd, scoort een belangrijk doelpunt. Als eerbetoon priemt hij met zijn vinger naar de hemel Eén beeld zegt alles: hij wordt omarmd door zijn ploegmaats, opnieuw tot tranen toe bewogen. Voor de camera’s wil hij liever nog niet reageren.
Bondscoach Shane McLeod: “Er is meer in het leven dan hockey. Deze jongens spelen ook al samen sinds ze klein zijn, dat is net ons succes. Als we tornooien spelen, zijn we niet alleen hockeyspelers, maar zijn we zoals een familie. Simon speelde voor zijn vader, en hij speelde een geweldige wedstrijd. We wisten dat dit kon gebeuren tijdens dit WK en dit wens je niemand toe. Maar het heeft ons als groep nog dichter bij elkaar gebracht. We dragen deze zege ook op aan hem.”
Een dag later volgt de opperste bekroning, opnieuw wordt Gougnard in de armen gesloten, en voelt hij zich klaar om in de mixed zone zijn gevoelens te verwoorden.
“Het waren moeilijke momenten. Maar ik heb enorm veel steun gekregen van mijn ploegmaats, ik moet hen bedanken.
Dit WK was een rollercoaster van emoties, maar het heeft ons
nog meer als een familie bij elkaar gebracht.”