BEERSCHOT WILRIJK

GELE KAARTEN:

RODE KAARTEN:

TOESCHOUWERS:

Beerschot Wilrijk is in de Proximus League ongeslagen sinds de vorige verplaatsing naar Union. En dat is intussen alweer van 30 oktober geleden. Ruim anderhalve maand later speelden de een pak minder frivool dan op die donkere oktoberavond, maar dit keer keerden ze wél met een puntje terug naar Antwerpen. “De vorige keer dat we hier waren, speelden we een geweldige partij”, herinnert coach Stijn Vreven zich. “Dat was onze allerbeste match van het seizoen, maar toch verloren we. Vandaag speelden we behoorlijk matig, maar pakten we een punt. Een puntje waar ik zeer tevreden mee ben. We verdienden deze keer echt niet meer dan een gelijkspel.”

Vreven had door de terugkeer van Noubissi en Tissoudali in aanvallend opzicht verschillende opties voor de topper tegen Union. Het is dan ook een beetje zoeken naar het ideale trio in de meest aanvallende linie van het vertrouwde 4-3-3-systeem. Na de

Kielse

Ratten vierklapper van Vanzeir tegen Tubeke kreeg de jonge Genk-huurling diep in het punt van de aanval de voorkeur op Marius Noubissi, die ietwat verrassend op de flank stond. “Vanzeir verdiende het om opnieuw diep in de spits te beginnen”, vindt Vreven. “De bedoeling was dat we iets lager zouden staan, om vanuit de omschakeling gevaar te creëren. Zo kan je Union pijn doen. Maar dat kwam er in de eerste helft helemaal niet uit.”

Noubissi had het lastig op de flank en Vreven greep in: hij schoof Noubissi naar het punt van de aanval en Vanzeir verhuisde weer naar de flank. “Ik neem de verantwoordelijkheid voor het mislukte experiment met Noubissi als flankaanvaller volledig op mij”, was Vreven eerlijk. “Maar Marius was ook niet helemaal fit. Hij gaf dat al aan tijdens de opwarming en moest halverwege de partij nog eens opgelapt worden. Ik had hem in de tweede helft dan ook graag naar de kant gehaald voor Placca, maar had al drie wissels doorgevoerd. Vanzeir deed het op de flank overigens uitstekend. Hij was vandaag opnieuw een van de beste spelers van onze ploeg.”

Beerschot Wilrijk kwam ondanks de aanvallende weelde zelden of nooit in zijn gebruikelijke spel tegen het lepe Union. “We vonden voetballend geen oplossingen. Maar ik miste ook agressiviteit en intensiteit bij mijn ploeg. Daar heb ik me behoorlijk kwaad over gemaakt tijdens de rust. Onze topmentaliteit van de voorbije weken ontbrak. In de tweede helft zag ik een goede reactie van mijn team, vooral qua strijd en samenhorigheid. We scoorden met een gelukje de gelijkmaker. Nadien was de match meer in evenwicht. Onze organisatie stond er weer en dat stemt me tevreden. Ik ben er zeker van dat we een match als deze enkele maanden geleden verloren zouden hebben. We zetten dus wel degelijk stappen in de goede richting, maar we staan nog niet waar we willen staan.”