Dominanter dan ooit tevoren

Zullen we er, om de monotonie te verdrijven, een paar quizvragen tegenaan gooien? Hoeveel seconden voorsprong had Mathieu van der Poel na één ronde in Zonhoven?

Antwoord: 21 seconden. Op een rondje van minder dan zes minuten betekent dit dat hij zes volle procenten sneller reed dan zijn dichtste achtervolger.

Hoeveel verschillende renners konden in Zonhoven zeggen dat ze aan kop van de wedstrijd hadden gereden?

Antwoord: twee. En ze hadden dezelfde achternaam. David van der Poel nam de eerste honderden meters voor zijn rekening. Broer Mathieu al de rest.

En nog een schiftingsvraag misschien. Hoeveel minuten heeft Mathieu van der Poel dit jaar in de vijf gereden Superprestigewedstrijden samen al alleen aan de leiding gereden?

Antwoord: meer dan vier volle uren. Op een totaal van vijf uur cross is dat ruim tachtig procent, waarin de kijker hetzelfde beeld te zien kreeg. ‘Aan de leiding: Mathieu van der Poel.’ En dan een groot – een héél groot – gat tot de volgende renner.

Dat Mathieu Van der Poel er met kop en schouders bovenuit steekt, is al weken niets nieuws meer. Van alle crossen die hij dit jaar reed – en Zonhoven was toch alweer nummer zeventien – won hij er twee niét. Lokeren, door brute pech. En de Koppenberg, met die bizarre offday. In al de rest was hij even ongenaakbaar.

Maar de overmacht die hij afgelopen weekend etaleerde, was toch weer grensverleggend. Zelfs de heerser zelf kon er niet aan voorbij. Hoewel.

“In Antwerpen moest ik er toch nog een beetje inkomen”, probeerde Van der Poel zijn overwicht daar nog te relativeren. Maar in Zonhoven? “Daar was ik echt weer heel goed. In die zin klopt het wel: ik denk niet dat de dominantie ooit groter is geweest.”

En toch vloekte Adrie

Vóór het weekend was er nochtans hoop dat het ditmaal anders zou zijn. Van Aert en Van der Poel waren er allebei twee weekends tussenuit geweest. Trainen, in een zonniger zuiden. Misschien dat die stages de kloof tussen de twee tenoren weer een beetje kleiner had kunnen maken? Herinner u vorig jaar, toen Van Aert in deel twee van het seizoen ook beter was dan in deel één.

Na dit weekend kan ook die theorie overboord. De stages hébben effect gehad. Maar niet het gewenste. De kloof lijkt alleen maar groter geworden. Van der Poels ploegleider Roodhooft zei het al. “Mathieu is nog beter geworden in Spanje.”

“Eigenlijk is dat logisch”, beaamde die laatste in Zonhoven. “Doorgaans ligt de focus in de winter op wedstrijden en train je weinig. Op stage kan dat laatste wel. Dat verschil voel je. Daar word je gewoon beter van.”

Het doet nu al vrezen voor de rest van het seizoen. Wie of wat kan deze heerschappij nog verstoren? Nog meer omdat zijn huidige overwicht Van der Poel de mogelijkheid geeft – anders dan de concurrenten – zijn inspanning tijdens de wedstrijd perfect te doseren. Ook in Zonhoven zag je dat. Terwijl een minuutje achter hem Toon Aerts en Wout van Aert alles in de strijd gooiden voor de tweede plaats, kon Van der Poel krachten sparen. “Ik heb nu eenmaal de luxe om mijn cross op de tegenstand af te stellen”, knikte hij.

Tot ergernis van vader Adrie van der Poel. Die stoorde zich tijdens