Welke doos van Pandora?

Het had eigenlijk nog wel gekund, een vergelijk tussen de minderheidsregering en de N-VA. Uiteraard. Er moet zo kort voor de verkiezingen niet veel nieuws meer beslist worden, alleen het eerder afgesproken beleid moet nog uitvoering krijgen. Maar de wonden zijn te diep. Even goede vrienden, dat zit er niet in. De N-VA dreef Michel eerst verbaal in de hoek (“nu pas is hij de marionet van de N-VA”) en voegde dan nog een paar vileine schepjes bij hun eisenpakket, zoals het alsnog toevoegen van een intentieverklaring aan het migratiepact. Michel deed het enige wat hij met goed fatsoen kon doen: luid nee zeggen.

Dat het doek deze week waarschijnlijk valt over de regering Michel-met-of-zonder-N-VA, is op zich niet eens zo’n drama. Een aantal kleine maatregelen zullen nu niet meer worden uitgevoerd, maar die ene grote ambitie die nog restte, de verdere pensioenhervorming, met lijsten met zware beroepen zowel voor ambtenaren als voor werknemers, daar geloofde al niemand meer in. Voor de werknemers is dat slecht nieuws: de pensioenleeftijd is verhoogd, daadwerkelijk, maar er is nog geen lijst van uitzonderingen, met beroepen die zo zwaar zijn dat mensen eerder mogen stoppen. Voor de ambtenaren is het goed nieuws. De meest drastische hervorming van hun statuut, waardoor ze én langer zouden moeten werken én een lager pensioen zouden krijgen, is er nog niet van gekomen. Want die was gekoppeld aan de lijst van zware beroepen. Dat zal voor de volgende regering zijn en wie weet komt het er dan weer niet van. De ingreep in de werkloosheidsuitkeringen, met een sterkere daling in de tijd, was nuttig geweest, zeker gezien het aantal vacatures dat niet ingevuld raakt. Volgens de Nationale Bank zijn die zelfs de oorzaak van de lagere groei in ons land. Maar zo drastisch zou het effect nu ook weer niet geweest zijn. Nee, er is in die zin geen man overboord als Michel naar de koning moet. Maar welke doos van Pandora wordt geopend als we met enkele maanden ertussen eerst federaal en dan Vlaams en Europees moeten stemmen? Met resultaten van de ene verkiezing die overlopen in de campagne voor de volgende? Als de temperatuur tussen de partijen al zo onder het vriespunt ligt? Het zijn morgen toch weer dezelfde partijen die het samen moeten gaan doen, de toekomst van dit land vormgeven. Met bindende akkoorden, duidelijke keuzes en in consensus genomen beslissingen. Oh help.