Gazet van Antwerpen Stad en Rand
22-jarige Maud uit Antwerpen draait mee in kinderziekenhuis UZA
Antwerpse Maud (22) uit ‘Down The Road’ draait elke maandag mee in kinderziekenhuis UZA
De Antwerpse Maud Ysebaert (22) was gisteravond voor de tweede week op rij te zien in Down The Road op Eén. Overdag was ze aan de slag in het kinderziekenhuis van het UZA. Daar draait ze al twee jaar mee en ondersteunt ze de administratie en de verpleegkundigen. “Maar handtekeningen heb ik nog niet moeten uitdelen”, lacht Maud.
Maud Ysebaert (22) is een van de sterren in het tweede seizoen van Down The
Road. Programmamaker Dieter Coppens nam in september zes jongeren met het syndroom van Down op sleeptouw door Zuid-Afrika. Hun reisverhalen zijn elke maandagavond te volgen op Eén. Gisteren kwam aflevering twee op de buis. Een ongelofelijke ervaring voor de avontuurlijke Maud die graag de wereld wil ontdekken. “Ik ben heel blij dat ik meekon”, zegt ze. “Maar aan de andere kant vond ik het wel lastig om mijn mama achter te laten.”
Gisteren nam Maud ons mee op roadtrip, door het Koningin Mathilde Moederen kindcentrum van het Universitair Ziekenhuis Antwerpen (UZA) in Edegem. Binnen het ‘downteam’ van het UZA wordt steeds gezocht naar manieren om mensen met het syndroom van Down zo veel mogelijk te integreren in het reguliere onderwijs en werkveld. Zo kwam Maud, die van jongs af begeleid wordt via het downteam, bij het UZA terecht. Ondertussen werkt ze er al bijna twee jaar een dag per week als vrijwilliger en voelt ze zich er helemaal thuis. Ook haar mama, Kathleen van Wynsberghe is erbij. “Dan kan ik eens zien wat ze hier allemaal doet”, knipoogt ze naar haar dochter.
Maud neemt ons mee op haar dagelijkse route. “Ik begin elke maandagochtend met het aanvullen van papier in de printers en het sorteren en verdelen van de post”, vertelt ze. “Alles wat met papier, computers, kantoor of administratie te maken heeft, vind ik heel leuk om te doen.”
Op kot
En dat blijkt ook uit haar andere wekelijkse activiteiten. Maud is een bezige bij, die staat op haar zelfstandigheid. Maandag staat ze vol overgave in het Moederen kindcentrum van het UZA. Dinsdag staat ze in voor de administratie en boekhouding van ‘Maud&Co’, een initiatief dat haar ouders samen met Liesbeth die Maud al tien jaar begeleidt, hebben opgestart. Het is een inclusieve cohousing in het Cockerillhof in Hoboken voor jongvolwassenen met een beperking, waar Maud samen met zes andere jongeren ‘op kot zit’, zoals ze het zelf noemt.
Woensdag is haar vrije dag, donderdag zit ze op het secretariaat van een kleuterschool en vrijdag werkt ze voor Kazou, de jeugddienst van de CM, in Mechelen. En tussendoor zijn er hobby’s als muziek luisteren, uitgaan met vrienden, fotograferen en dansen.
Dat laatste is het allerliefste wat ze doet. “Dansen is mijn leven”, zegt ze beslist. “Als ik kon kiezen, dan was ik danseres van beroep… voor Niels Destadsbader. Dat is mijn favoriete zanger.”
“Dat heb je toch al veel gezegd, he”, valt mama Kathleen in.
“Ja, hij zal ooit de krant wel eens lezen en dan weet hij het meteen”, glimlacht Maud.
De bekendheid van Niels Destadsbader heeft ze (nog) niet, maar in het UZA is ze toch al aardig op weg. Onderweg krijgt Maud heel wat reactie op haar tv-optreden. “Ik heb je gezien, het was superleuk’”, “Goed gedaan!”
“Buiten het ziekenhuis ben ik al twee keer herkend”, zegt Maud trots. “Maar ik heb nog geen handtekeningen moeten uitdelen.”
“Al zou ze dat heel graag eens doen”, zegt speltherapeute Lotte Marnef. Zij krijgt in de namiddag de hulp van Maud op de dienst pediatrie, waar een dertigtal kindjes verblijven. “Hier is ze in ieder geval al heel bekend. Maud is een grote aanwinst. Ze is graag gezien en enorm enthousiast. En als ze geen zin heeft, omdat ze nog moe is bijvoorbeeld, dan zegt ze dat meteen. Dat is het fijne. Maud is de eerlijkheid zelve. En ze is heel erg goed met kinderen. Ze weet perfect wanneer het voor de kindjes te veel wordt. Zij voelt dat heel goed aan. Ook de ouders appreciëren haar werk enorm.”
Liefde
En Maud heeft geluk, want er is maar weinig post te sorteren en dus kan ze vroeger dan gepland naar de dienst pediatrie. Daar gaat de ster in wording rond met ”een veel te zware” boekenkar, een kast op wieltjes met een verzameling kinderboeken. “Soms lees ik voor aan de kindjes, soms leen ik de boekjes uit”, zegt ze. “Daarna speel ik met hen, maken we muziek, zingen we K3-liedjes, dansen we, ... Vooral de baby'tjes vind ik de leukste omdat ze zo schattig zijn.”
Dat Maud het syndroom van Down heeft, voelt ze niet aan als een beperking. “Ik ben ermee geboren, ik ben ermee opgegroeid en heb ermee leren leven”, zegt ze. “Dat is niet altijd gemakkelijk, op het vlak van liefde bijvoorbeeld, maar ik heb veel vrienden die me helpen. Ook op mijn werk, want eigenlijk zijn dat collega’s, maar zo noem ik ze niet. Ik zie hen allemaal als vrienden. Iedereen is hier leuk en vriendelijk. Ze zijn allemaal anders. Dat maakt het heel tof.”
Mama Kathleen is erg trots op haar dochter. “Elke jongvolwassene heeft dezelfde dromen en verwachtingen”, zegt ze. “Werk zoeken, weggaan met vrienden, de wereld ontdekken. En dat is het aan de ouders om te durven loslaten.”
Down The Road, elke maandagavond om
20.35u op Eén
Maud
Deelneemster Down The Road
“Ik ben met het syndroom van Down geboren, ik ben ermee opgegroeid en heb ermee leren leven.”
Maud (links beneden) met Dieter Coppens en het hele reisgezelschap van Down The Road. FOTO © VRT - 2019