Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Op kamp in de psychiatrie
Vereniging Joka organiseert jongerenkampen bij PC Bethanië
De vereniging Joka organiseert kampen voor jongeren in de psychiatrie van PC Bethanië in Zoersel. Dit jaar waren er maar vier kandidaten, die gelukkig heel gemotiveerd zijn.
Samen met andere jongeren op kamp in een zorgvoorziening? Joka organiseert het al meerdere jaren in ouderenvoorzieningen, bij personen met een beperking en op afdelingen voor chronisch psychiatrische patiënten. De geïnteresseerde vrijwilligers moeten minstens 18 jaar oud zijn.
Kari Poortmans (21) uit Heistop-den-Berg, Maarten Leemans (22) uit Antwerpen, Bronke Laeveren (22) uit Hoogstraten en Freya Spillemaeckers (21) uit Kortrijk weten nog maar drie weken dat het kamp in PC Bethanië echt zal doorgaan. Er waren oorspronkelijk te weinig kandidaten, maar de vier deelnemers van deze week zijn eigenlijk beter dan de zeven van vorig jaar. Zeven animatoren voor één afdeling met een dertigtal patiënten is wat veel, want niet alle patiënten willen meedoen met de activiteiten.
Kari, Maarten en Bronke kennen elkaar van de universiteit in Leuven, waar ze psychologie studeren. Zij zagen een oproep voor het kamp op de Facebookpagina van hun studentenvereniging staan. Freya studeert toegepaste psychologie in Kortrijk. Zondagavond arriveerden de jongeren in het studentenhuis van PC Bethanië, waar ze overnachten. Hun werkgebied is de gesloten zorgeenheid Kouter. Daar wonen dertig patiënten met een langdurige of ernstige psychiatrische problematiek.
“Het is een gesloten afdeling voor psychosezorg. Maandagochtend maakten we kennis met enkele patiënten, zoals Els, Eddy, Sara en Jacqueline”, vertelt Kari. “De reacties op onze aanwezigheid liepen uiteen. Eddy was echt blij, maar een andere patiënt reageerde ‘zot, ga weg!’ toen we onze weekkalender voorstelden. Het personeel had ons al verwittigd voor hem.”
Elke voormiddag organiseert het jonge kwartet iets binnen de afdeling. “In de namiddag gaan we buiten het domein, met begeleiding van vast personeel, want er kan altijd iets onverwachts gebeuren. Dinsdag zijn we naar de blacklight-minigolf in Sint-Job geweest. Het personeel verwittigde ons dat personen met een psychoseproblematiek wispelturig kunnen reageren. Wie vandaag zegt dat hij morgen zeker meegaat, kan daar dan helemaal anders over denken. We merken ook dat ze ’s ochtends lang in bed liggen en traag op gang komen.”
Elke dag staat in het teken van een land. Zo wordt er tijdens de China-dag aan kalligrafie en tai chi gedaan. “Naar de afsluitende festivaldag vrijdag kijkt iedereen al uit. Er zal een muziekkar zijn, we serveren mocktails en alles staat in het teken van Amerika.”
De eerste vaststellingen? “Dat het hier wel een heel mooi, groen domein is”, vindt Maarten. “Ook het gebouw van de Kouter is echt mooi. Het is een gesloten afdeling, maar de patiëntenkamers doen me aan hotelkamers denken. Al zal dat hotelgevoel ook wel tegensteken als je hier echt lang verblijft. Sommige mensen zitten hier al twintig jaar.”
Kari zou later wel in een psychiatrische voorziening willen werken. “Voor het teamwerk dan, dat me hier in Zoersel ook zo positief opvalt.”