Gazet van Antwerpen Stad en Rand
90 jaar en nog altijd mee op kamp met de Chiro
Paul de Coninck heeft net dertigste zomerkamp met Chiro Joka achter de rug
De zomervakantie is de periode voor de kampen van de jeugdbewegingen. Chiro Joka uit Kapellen krijgt sinds 1990 de steun van Edegemnaar Paul de Coninck (90) om alles mee in goede banen te leiden.
Paul is net terug van het tiendaagse kamp met Chiro Joka in Tessenderlo. “Zo’n kamp vermoeit me meer dan vroeger. Ik ben eigenlijk nog aan het uitrusten van de afgelopen dagen. Maar volgend jaar ga ik toch proberen om er opnieuw bij te zijn”, lacht Paul.
Hij kan wel vermoeid zijn, maar verder is het aan niets te zien dat hij 90 jaar is. Paul stapt rond, babbelt en toont voorbeelden van zijn interesses. Met onder andere schilderkunst, tekenen, fotografie, lezen en film zijn dat er wel wat. “Ik heb een goed leven gehad, maar eigenlijk is mijn leven te kort, want ik ben met heel veel bezig”, vertelt de man, die ook nog eens vrijwilliger in de bibliotheek van Edegem is.
Animatiefilms
Op kamp gaan met Chiro Joka is een van zijn bezigheden. “Zelf ben ik in mijn jeugd zowel bij de Chiro als bij de scouts geweest, waaronder de 25 Sint-Joris op het Kiel. Toen ik het laatste jaar voor mijn pensioen bij Bayer werkte, beloofde ik een van mijn collega’s dat ik mee op kamp zou gaan met Chiro Joka om te helpen. Ik maakte toen al animatiefilms en ik zou dus een film maken over het kamp”, herinnert Paul zich.
In 1990 ging hij voor de eerste keer mee. “Paul ging mee als kookvader. Maar hij was zo actief dat hij dag en nacht in de weer was. Afwassen, de toiletten poetsen, goocheltrucs uitvoeren, films maken – hij deed het allemaal en de kinderen keken naar hem op. Op zijn negentigste is hij uiteraard iets minder actief, maar hij zorgt nog altijd voor de sfeer. Hij is een zegen voor het jaarlijkse kamp”, zegt Erwin Van Tilburg, die Joka ook helpt.
Zelf wil de fitte negentiger zo veel mogelijk hulp bieden. “Ik doe iedere dag de afwas en poets geregeld mee. Ik hou ook de veiligheid in de gaten. Tijdens een fakkeltocht wilden enkele kinderen een boom in brand steken, en dat met die droge zomer. Ik heb het meteen tegengehouden. Tot voor drie jaar sliep ik in mijn eigen tent. Nu geven ze mij een kamertje in de jeugdinfrastructuur. Ondanks het leeftijdsverschil voel ik mij er thuis en de jongeren appreciëren mijn werk.”