Anuna De Wever uitgejouwd en bedreigd op camping

De passage van klimaatactiviste Anuna De Wever op Pukkelpop ging niet onopgemerkt voorbij. Toen ze donderdag op het podium van de Boiler Room aandacht vroeg voor het klimaat, trakteerden heel wat festivalgangers haar op boegeroep. Op de camping escaleerde de situatie. Enkele jongeren smeten flessen vol urine naar haar vriendengroep en vernielden een tent. De security houdt een extra oogje in het zeil, de organisatie start een onderzoek en verbiedt Vlaamse ‘strijdvlaggen’ op de camping.

Aan de negatieve reacties op de sociale media was ze al gewend geraakt, dat ze op het podium van Pukkelpop werd uitgejouwd, kon Anuna De Wever ook wel aan, maar dat ’s nachts de tent van haar vriendinnen werd bekogeld en jongelui er zelfs binnendrongen op zoek naar haar, vindt ze onaanvaardbaar. Waar blijft die agressie tegen de jonge klimaatactiviste vandaan komen?

Anuna De Wever en Kyra Gantois slaagden er als jonge meisjes in om tienduizenden jongeren op straat te krijgen voor het klimaat. Ze overleefden moeiteloos tv-debatten met geoefende politici en klimaatexperts. Ze bleven strak bij hun standpunt: de politiek moet dringend maatregelen nemen tegen de klimaatopwarming. De twee dwongen zeker bewondering af bij een bepaald deel van de bevolking, maar werden door vele anderen vrijwel onmiddellijk verguisd. Er werden zelfs gerichte beschadigingscampagnes opgezet. Zo zou Anuna geïndoctrineerd zijn door haar moeder, die op haar beurt door Groen werd betaald, een verhaal dat totaal niet waar bleek te zijn. Anuna werd verweten dat ze mensen verbood om nog het vliegtuig te nemen, iets wat ze eigenlijk nooit heeft gedaan. Op de sociale media werd ze uitgescholden en beledigd. Er werden zelfs allusies gemaakt op haar worsteling met haar genderidentiteit. Hoge bomen vangen veel wind, maar de agressie tegen Anuna nam buitensporige proporties aan. Veel mensen weigerden zich door een snotneus als Anuna de les te laten lezen. Toen de partij Groen de klimaatspijbelaars in de armen sloot en er een ambitieus milieuprogramma probeerde mee te verkopen, zette Bart De Wever de groenen én de spijbelaars meteen in de hoek van de mensen die de belastingbetaler zouden doen bloeden. De betweterige toon van sommige groenen deed de rest. Een Vlaming heeft niet graag dat de overheid of wie dan ook zich moeit met zijn privéleven. Met welke auto hij rijdt en hoeveel water hij verbruikt, dat bepaalt hij zelf. Dat laat hij zich niet vertellen door een rijkeluiskind als Anuna dat het zich kan permitteren voor het klimaat op te komen, terwijl arme belastingbetalers die luxe niet hebben. Veel conservatieve en lageropgeleide jongeren voelden zich ook niet aangesproken door de boodschap van de bosbrossers. De aandacht die ze in de media kregen, frustreerde hen mateloos. Op de sociale media konden ze die frustratie kwijt.

Zo werd de boodschap van Anuna en Kyra, die onbesuisd en heftig maar zeker niet agressief was, wel zo ervaren. En zo kon het gebeuren dat het klimaat niet het grote thema van de verkiezingen werd, dat Groen niet de voorspelde eclatante overwinning haalde, dat Anuna nog altijd moet afrekenen met haatmails en zelfs bedreigingen, en dat de startnota voor een nieuwe Vlaamse regering bijzonder weinig ambitie toont op het vlak van klimaatmaatregelen. Terwijl iedereen weet dat we die toch zullen moeten nemen. En wel binnen redelijk afzienbare tijd.