Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Familiebanden: Lynn Wesenbeek en dochter Lauren
Dochter denkt dat elke relatie vroeg of laat te maken krijgt met ontrouw, haar single moeder blijft in de eeuwige liefde geloven. Lynn Wesenbeek (56) en Lauren Versnick (24): ze verschillen al eens lichtjes van mening, maar het wederzijds respect heeft ruimschoots de bovenhand.
Ervaring versus jeugdig enthousiasme, zo laat ons dubbelgesprek met Lynn Wesenbeek en haar oudste dochter Lauren Versnick zich het best samenvatten. Lauren is naast model en tv-producer ook actrice. In die hoedanigheid liet ze zich begin dit jaar voor het eerst opmerken in de voortreffelijke VTM-reeks Studio Tarara.
Lynn kennen we al langer: in 1987 werd ze Miss België, twee jaar later nam ze plaats in de omroepersstoel van het pas opgerichte VTM. Ze presenteerde er een handvol programma’s en eindigde er in 2012 als nieuwsanker. Onlangs gaf ze haar baan bij Kanaal Z op omdat ze voor Open Vld een zetel wilde bemachtigen in het Europees Parlement, maar de verkiezingen beslisten daar anders over. “Ondanks mijn mooie resultaat, bijna 54.000 stemmen, is het niet gelukt”, zegt ze. “Misschien valt er voor mij nog iets uit de bus op federaal of Vlaams vlak. Die kaarten moeten nog worden geschud, maar ik ga daar niet op wachten. Dus blijf ik aan de slag als moderator voor multinationals in de chemie- en de farmasector. Die bedrijven zijn trouwe klanten, maar ik wil al mijn eieren niet in één mand leggen. Daarom werk ik een businessplan uit met mijn dochters. Voilà, het is eruit: we zetten samen een onderneming op.”
Lauren: We zullen vooral inzetten op duurzaamheid, tijdloosheid en ecologie.
Lynn: Het is nog te vroeg om ons concrete plan uit de doeken te doen, maar laten we het erop houden dat we diensten en producten aanbieden die de jongere en de oudere generatie samenbrengen: jeugdige frisheid gekoppeld aan jarenlange ervaring en elegantie, the best of both worlds.
Lauren: Eigenlijk brengen wij die filosofie thuis al in de praktijk: Morgane (de jongere zus
van Lauren, red.) en ik wisselen vaak kledingstukken uit met mama.
Lynn: Dat is al een goed voorbeeld van duurzaamheid. Maar we gaan ons niet blindstaren op kleding, het wordt zo veel meer: verzorging, workshops, lezingen, advies … We zullen ons voornamelijk tot vrouwen richten, want als moderator zie ik nog te vaak jonge, knappe, slimme vrouwen die hulp nodig hebben met het combineren van hun gezinsleven en hun job. Ze missen vaak net dat tikkeltje lef. Als een man zoiets durft te zeggen, wordt hij voor seksist versleten. Lauren: Met dat laatste ben ik het ook niet helemaal eens, mama. Ik begrijp wat je wil zeggen, maar ik denk niet dat de vrouwen lef missen. Ze botsen gewoon sneller op een muur dan mannen.
Lynn: Een vrouw zal toch sneller een stap terugzetten, want rond haar 30ste – en dat kun jij nog niet weten – komt er heel veel samen. Zelfs hoogopgeleide vrouwen worstelen daarmee. Maar goed, ik vind dat mijn dochters en ik samen een mooie basis hebben om vrouwen van alle generaties te verbinden, om dat zelfbewustzijn aan te scherpen.
Jouw beroepsleven is erg druk, Lauren: je bent model, je acteert en je werkt als producer.
Lauren: Tegenwoordig moet je van meerdere markten thuis zijn. En wat dat acteren betreft, heb ik de smaak helemaal te pakken. Ik zal te zien zijn in Red Light, de nieuwe reeks met Carice van Houten en Maaike Neuville ... Lynn: Moh, daar wist ik niets van!
Lauren: Ik heb amper twee dialogen, maar toch ben ik er trots op. Binnenkort word ik ook vertegenwoordigd door Marijke Wouters van Pine Agency. Alle grote acteurs – Peter Van den Begin, Geert Van Rampelberg, Koen De Bouw – zitten in die stal. Ik werk graag. Daarom doe ik zo veel verschillende dingen. Een dag vrijaf is voor mij ongeveer het ergste dat er bestaat.
Dan kun je het wellicht ook niet verdragen dat jouw partner, Jens Dendoncker, een dag in ledigheid doorbrengt.
Lynn: (lacht) Spijtig dat je in een geschreven interview de blik van Lauren niet uitgebreid kunt omschrijven.
Lauren: Gelukkig hebben we verschillende werkschema’s, dus kan ik Jens zelden in de zetel zien liggen. Ik vind dat zowel de man als de vrouw moet deelnemen aan het huishouden. Ik zal het dus niet nalaten om Jens te vragen of hij de was eens kan doen. En dan doet hij dat ook.
Maar je moet het hem wel vragen?
Lynn: Zo is dat toch bij alle mannen? Hoe schattig een man ook kan zijn, in het huishouden heeft hij altijd een zetje nodig.
Lauren: Wat de afwas betreft, is dat thuis zeker het geval: het piepsignaal van de vaatwasser hoort Jens nóóit.
Lynn: Ook ik werk graag. Wat moet ik anders? Elke dag gaan golfen en veel te vroeg beginnen te aperitieven? Daar zou ik doodongelukkig van worden. Ik wil mijn steentje blijven bijdragen, al is dat niet altijd even makkelijk. Toen ik pas weg was bij VTM verliepen mijn sollicitaties enorm moeilijk. Werkgevers konden zich simpelweg niet inbeelden dat ik deel zou uitmaken van hun personeel. Alsof het feit dat je bekend bent automatisch wil zeggen dat je nooit meer hoeft te werken.
Hoe zouden jullie je band met elkaar omschrijven?
Lauren: Liefdevol en hecht.
Lynn: Ik heb mijn dochters natuurlijk ook iets willen bijbrengen. Zelfstandigheid, bijvoorbeeld. Ik vind het belangrijk dat ze onafhankelijk zijn. Ze moeten, los van een relatie, hun eigen leven kunnen leiden.
Lynn, heb ik het goed gelezen dat jij nog nooit boos bent geweest op Lauren?
Lynn: Natuurlijk wel, maar zelfs in mijn grootste boosheid ben ik mijn dochters enorm graag blijven zien. Ik kan me niet voorstellen dat ik ze ooit de deur zou wijzen.
Lauren: Ik ben ook nooit bang geweest om mijn ouders iets op te biechten. Thuis was álles bespreekbaar, er was veel begrip. Rond mijn 16de is er wel iets gebeurd waarbij ik dacht: ai, nu heb ik het verkorven.
Lynn: Toen ben ik het thuis even afgestapt. Ik was echt kwaad, maar achteraf dacht ik: ik ben de volwassene, dus hoe los ik dit op? Je kunt niet van je dochter verwachten dat zij het oplost. Dus moest er een gesprek komen.
Was het zo erg?
Lynn: Laten we zeggen dat ik vond dat Lauren niet met de juiste jongen optrok. We losten dat op met praten, blijven praten, want één gesprek volstond niet.
Lauren: Die boodschap kwam niet meteen binnen. Hoewel, ik wist dat ik niet goed bezig was, maar tegelijk vond ik dat mama overdreef. Als ik één episode uit mijn leven zou kunnen wissen, is het deze wel.
Lynn: Het zorgde voor een schokeffect in het gezin. Ik denk dat ik een zeer begripvolle en meegaande ouder ben, maar het houdt ergens op. Ik wilde geen controlerende moeder zijn, maar toen was zwijgen geen optie. Als je ziet dat je kind in haar ongeluk loopt …
Lauren: Mama, nu ben je echt weer aan het overdrijven.
Lynn: Ik vind van niet. Ik ga jou toch ook niet mijn autosleutels geven en zeggen: hier, knal maar met 140 per uur tegen de muur?
Was je nu een brave dochter of niet, Lauren?
Lauren: Dat ene voorval even buiten beschouwing gelaten, was ik een héél brave. In die mate dat ik soms denk dat ik het misschien wat meer had moeten uithangen. Ik had de grenzen wat meer moeten aftasten, maar dat zit niet in mij. Wie weet komt dat er op latere leeftijd nog wel uit. Ik hoop van niet, want op mijn 30ste zou dat wat zielig zijn. Misschien wordt het wel stof voor mijn eerste midlifecrisis.
Heb jij ooit een midlifecrisis gehad, Lynn?
Lynn: Ik denk van niet.
Lauren: Jawel! Op een bepaald moment wilde jij toch met alle geweld gaan kitesurfen? Lynn: En dát zou dan betekenen dat ik een midlifecrisis had? Hallo?!
Lauren: Mama, je moest en je zou!
Lynn: Ik ben zot van de zee en van sport. Is er dan iets fijners dan kitesurfen?
Deze week krijgt u elke dag een dubbelinterview met een nationale bekendheid en diens zoon, dochter, moeder of vader. Vandaag: Lynn Wesenbeek en haar oudste dochter Lauren.
Lauren: Hoe lang is het geleden dat je het nog gedaan hebt?
Lynn: Dat is waar. Maar daarom was het nog geen midlifecrisis.
Oké, geen midlifecrisis dan. Maar heb je ooit moeite gehad met het verstrijken van de tijd?
Lynn: Iedereen wil oud worden, maar niemand wil het zijn, hè. Ik probeer het niet aan mijn hart te laten komen. Ik heb ook hoegenaamd geen moeite met de jeugdigheid en frisheid van mijn dochters. Dat soort jaloezie ken ik niet. Ik hoop alleen dat ik zo lang mogelijk dynamisch, actief en open van geest blijf.
Lauren: Peter Van den Begin en Tim Van Aelst zeggen me vaak dat ze vroeger dolverliefd waren op mama. En dan voegen ze eraan toe dat ze haar nog steeds knap vinden. Ik zweer het je: als ik in mannelijk gezelschap ben, zal dat onderwerp altijd ter sprake komen. Fijn om zulke dingen te horen over je moeder.
Jij werkt als model en Lynn was in 1987 Miss België. We kunnen dus wel stellen dat jullie je uiterlijk ten gelde hebben gemaakt.
Lynn: Zo zit onze maatschappij nu eenmaal in mekaar. Het uiterlijk van een persoon zorgt voor de eerste indruk. Maar ik kan je verzekeren dat je daar geen loopbaan van dertig jaar op kunt bouwen. Het kan je wel een zetje ge
ven, maar daarna moet je er iets aan toevoegen.
Als mensen je dagelijks zeggen dat je mooi bent, doet dat toch iets met je zelfvertrouwen?
Lauren: Ik heb eigenlijk twee levens: mijn leven als model en mijn leven als Lauren. Als model krijg ik helemaal niet zo vaak te horen dat ik mooi ben. Integendeel, er wordt me vaak gezegd dat ik eigenlijk een beetje te dik ben.
Lynn: Lauren is meermaals met tranen in de ogen thuisgekomen: “Nu heb ik zo hard op mijn voeding gelet en gesport, maar tóch vinden ze mij nog te dik.”
Lauren: Zo arriveerde ik op een casting en zeiden ze: “Voor de casting van de plus sizemodellen moet je dáár zijn.”
Lynn: Blijkbaar zijn dat de spelregels in het wereldje: dan maar geen pannenkoeken. Maar dat is niet wie Lauren is, vind ik, het is niet wat haar typeert.
Hoe ben je bij Jens terechtgekomen? Ik zal niet de enige zijn die zegt dat jullie qua uiterlijk een atypisch koppel zijn.
Lauren: Kijk: dát bedoel ik nu! Mensen vragen: hoe kun jij Jens nu knap vinden? Maar ik vind hem een mooie man.
Lynn: Weer die vooroordelen, hè. Perceptie. Iemand zei me onlangs net hetzelfde: “Qua uiterlijk zijn Lauren en Jens toch elkaars tegenpolen.” Ik dacht: pardon!? Wat wil je nu eigenlijk zeggen?
Letterlijk wat er gezegd wordt. Als een publiek figuur als Jens zichzelf een “dikke West-Vlaming” noemt in interviews, mag je verwachten dat anderen zich afvragen hoe hij erin geslaagd is een model te versieren. Lauren is een zelfverklaarde fan van Bradley Cooper. Jens is een aimabel man, maar geen Bradley Cooper.
Lauren: Soms wel (lacht). Dat vind ik echt. Ik ben voor Jens gevallen omdat hij, naast een geweldig gevoel voor humor, veel charisma heeft. Én hij kan goed kussen.
Lynn: Het schijnt zo (grinnikt).
Lauren: Ik ben producer van Hoe Zal Ik Het Zeggen?, het programma dat Jens presenteert. Zo heb ik hem leren kennen. Toen hij me probeerde te versieren, deed hij dat met veel respect. Niet rechtdoorzee, zoals veel mannen het aanpakken. Daar was ik al meteen door gecharmeerd, maar ik was niet toe aan een relatie en dacht: ach, Jens is wel een toffe gast, we kussen gewoon een keer, dan is dat achter de rug en weet ik of het iets kan worden of niet. Maar jongens toch, was me dat een goeie kus! En kijk, we zijn nog steeds samen. Ik moet zeggen dat het mijn job als producer wel makkelijker maakt, want als ik een idee heb, zegt Jens nooit nee (lacht luid).
Lynn: Nu snap ik waarom jij graag werkt.
Wat verwacht je van de liefde? Niet lang geleden zei je: “Goeie seks, want het leven is te kort om slechte seks te hebben.”
Lynn: (fronst de wenkbrauwen)
Lauren: Maar het ís zo.
Lynn: Er moet toch meer zijn dan seks?
Lauren: Jaja, vriendschap, respect, warmte … Maar als je geen goeie seks hebt, is het volgens mij een verloren zaak, want er lopen wel meer vriendelijke, respectvolle en warme mannen rond op deze wereld, maar dat is niet voldoende. Wat verwacht ik? Ik ben me ervan bewust dat we niet voor altijd op een roze wolk kunnen leven, er zijn veel uitdagingen.
Lynn: Je moet op den duur de gewoonheid van een relatie kunnen aanvaarden.
Lauren: Daar ben ik nog niet mee bezig. Lynn: Het is allemaal de schuld van Walt Disney. Ons beeld van de liefde is misvormd: het is niet altijd rozengeur en maneschijn.
Jij kunt het weten: jouw ouders zijn gescheiden en ook jouw huwelijk was niet voor de eeuwigheid.
Lynn: En toch blijf ik erin geloven. Do we have
a choice? Ik ga ervan uit dat de liefde mij ooit nog eens zal overkomen.
Mis je een partner in je leven?
Lynn: Soms wel. Als je ’s avonds thuiskomt in een leeg huis, zou het fijner zijn om een klank
bord te hebben. Maar gelukkig heb ik fijne dochters, dat maakt veel goed.
Lauren: En die dochters vormen samen een strenge keuringscommissie wat betreft nieuwe potentiële partners voor hun ouders. Ik moet wel zeggen dat Morgane en ik strenger zijn voor de kandidaten voor mama dan die voor papa. Lynn: Kandidaten kunnen best eerst hun cv
sturen.
Lauren: De scheiding van papa en mama heeft wel mijn beeld van de liefde bepaald. Ze heeft me realistischer gemaakt. Als ik ooit trouw en kinderen krijg, zal ik er alles aan doen om mijn huwelijk goed te houden. Maar ik geloof niet dat koppels vijftig jaar samen kunnen blijven zonder dat een van de twee eens vreemdgaat. Neem nu Jens: hij is geliefd, iedereen vindt hem hilarisch, dus krijgt hij veel aandacht. Ik zou heel naïef zijn om te denken dat hij nooit eens overstag zou gaan.
Ben je daar bang voor?
Lauren: (snel) Nee. Omdat ik ervan uitga dat het zal gebeuren. Als het morgen gebeurt, zal ik reageren van: oké, als je nu al de noodzaak voelt om het elders te zoeken, is deze relatie geen goed idee. Maar als het over vijftien jaar gebeurt, zal ik dat bijna normaal vinden. Jens en ik hebben het daar soms over en hij zegt dat absolute trouw wél kan: “Zot! Ik zou dat nooit doen!” Hij heeft dan ook andere voorbeelden: in zijn familie zijn zo ongeveer alle koppels nog samen. Nu, áls Jens ooit vreemdgaat en het is eenmalig, dan hoef ik dat niet te weten. Want als hij zijn misstap opbiecht, is hij verlost van zijn schuldgevoel en moet ik maar zien wat ik ermee doe. Dan legt hij de verantwoordelijkheid bij mij en dat wil ik niet.
Als je niet gelooft dat koppels vijftig jaar samen kunnen blijven zonder vreemd te gaan, kun je Jens ook niet verzekeren dat jij nooit een misstap zult begaan.
Lauren: Niet voor 100%, maar nogmaals: als er kinderen in het spel zijn, zal ik het zeker niet opzoeken. Omdat ik weet hoe hard ik heb afgezien van de scheiding van mijn ouders, dat wil ik mijn kinderen niet aandoen.
Jens maakt er geen geheim van dat hij haast wekelijks te maken krijgt met zware epilepsieaanvallen en dat kinderen voor hem dus niet evident zijn.
Lauren: Voorlopig is dat geen probleem, want ik heb geen kinderwens. Ik heb echt niets met kinderen.
Lynn: Ik had ook niets met kinderen, maar plots kwam die wens toch opzetten.
Lauren, je zegt in interviews dat je zelden piekert. Wat dat betreft heb je in Jens wel jouw tegenpool gevonden.
Lauren: Oh yes. Eigenlijk weet ik nauwelijks wat piekeren is. Als ik iets voel, gooi ik het eruit en ben ik ervan af. Jens is anders: hij zegt A, maar denkt B. Lynn: (plagend) Misschien is dat zijn vrouwelijke kant.
Lynn: Onlangs zei Jens: “Ik geloof niet in vrije wil.” Ik dacht: daar gaan we, we zijn weer vertrokken voor een discussie van een halfuur. Jens kan het zichzelf soms zo lastig maken met dat gepieker. Al die diepe vragen, waar zijn die voor nodig? Oké, hij heeft epilepsie, maar hij heeft ook een toffe job, gezonde ouders, twee katten, een leuk lief ...
Lynn: Een toffe schoonmoeder ...
Lauren: Voilà. Er is weinig om ongelukkig te zijn. Dus, enjoy life!
In het boek 50 Tinten Wijs bundel je een aantal levenslessen. Welke zal jou altijd bijblijven, Lynn?
Lynn: Dat je het leven niet kunt sturen. Je kunt wel proactief zijn om vat te krijgen op de dingen, maar de flow van het leven kun je niet bepalen. Ik ben gescheiden, aan die mooie job bij VTM kwam op een dag een eind … Ik heb veel tijd besteed aan me af te vragen hoe dat nu allemaal kon gebeuren, het heeft me ook ongelukkig gemaakt. Maar als je leert om dat allemaal los te laten, doe je jezelf een groot plezier.