Taak voor de stad: vind 180 wegenwerkers

Het Antwerpse stadsbestuur durft het aan: de doelstelling formuleren dat het elk jaar 180 werklozen en andere inactieven zal overtuigen om een opleiding te volgen waar ze mee aan de slag kunnen voor Oosterweel. De stad zal samenwerken met partners zoals de VDAB, maar het concrete initiatief en de financiering en opvolging liggen bij het stadsbestuur. De zo ambitieuze investering in infrastructuur wordt daarmee ook een interessante test voor de overheid. Kun je dat zomaar, een plan opmaken om een precies aantal mensen aan de slag te krijgen, zonder dat het om gesubsidieerde banen gaat, of om jobs bij de overheid zelf? Over een jaar zal de Antwerpse schepen van Werk Claude Marinower (Open Vld) zijn rapport krijgen.

Het uitgangspunt is simpel. De bouw heeft 2.150 arbeiders nodig om Antwerpen eindelijk zijn volledige Ring te bezorgen. Dat zijn vacatures die voor een goed deel met werkkrachten uit het buitenland zullen worden ingevuld. En dat is eigenlijk te gek voor woorden, als je bedenkt dat in Antwerpen dertigduizend mensen stempelen en nog eens 54.000 inwoners ‘inactief’ zijn, die dus in de beroepsactieve leeftijd zitten, maar toch niet werken of stempelen. Het gaat bijvoorbeeld om langdurig zieken en vrouwen aan de haard, maar ook om de paar duizend jongeren zonder diploma die, in de woorden van onderwijsschepen Jinnih Beels, “onder de radar” blijven. We weten niet precies wat ze doen of waar ze van leven, alleen maar dat ze niet werken of stempelen.

In heel het land is er het fenomeen van tienduizenden vacatures die open blijven, terwijl er zo veel langdurig werklozen en mensen in de inactiviteit zijn. De overheid gaat ervan uit dat zo iemand aan de slag krijgen de schatkist gemiddeld zo’n 40.000 euro oplevert: in plaats van een uitkering te ontvangen, betáált hij belastingen en sociale bijdragen. Vandaar dat activering de geprefereerde begrotingsmaatregel is geworden voor politici. Je hoeft niet te besparen of nieuwe lasten op te leggen. Zorg voor meer actieven en er vloeit meer geld naar de schatkist. Alleen is dat makkelijker gezegd, en ingeschreven in regeer- en begrotingsakkoorden, dan gedaan. Véél makkelijker. Niemand weet goed hoe ver de impact van de overheid reikt in jobcreatie.

Daarom is dit Antwerpse project zo interessant, al is het dan op kleine schaal. In deze stad, met zo’n reusachtig project, zou het toch moeten lukken. Als nu de aannemers (de potentiële werkgevers) maar mee willen. Want daar heeft de overheid niets aan te zeggen.