Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Justine Henin: “Een tweede comeback? Nee, geen sprake van”
Viervoudig Sportvrouw van het Jaar voelt zich niet geïnspireerd door return van Kim Clijsters
Meer nog dan de Rode Duivels, Nafi Thiam of Eddy Merckx geldt de dubbeldynastie Kim Clijsters/Justine Henin als hét verhaal uit de vaderlandse sportgeschiedenis. Dat de Vlaamse helft vorige week haar terugkeer aankondigde, beroert uiteraard ook Justine Henin (37). “Mijn man vreesde dat ik ook een tweede comeback zou overwegen. Geen sprake van.”
Samen met Dominique Monami, die bemiddelde bij de totstandkoming van deze reportage, zochten wij Justine Henin op in haar fraaie Academy ten zuiden van Brussel. “Na zo’n lange onderbreking, op die leeftijd en met drie kinderen, blijft Kims comeback een opvallende beslissing”, zegt ze. “Uiteraard is iedereen vrij te doen wat hij of zij wil en ik wens haar alle succes. Maar tegelijkertijd blijven er vraagtekens.”
Zoals de blessuredreiging? Clijsters is twee keer moeten stoppen door fysieke hinder.
“Terwijl haar atletische capaciteiten mede de basis vormen van haar spel. Op je 36ste recupereer je minder snel. Twintig jaar geleden zou een gelijkaardige comeback alvast ondenkbaar zijn geweest, maar als vrouw vind ik het fantastisch dat die combinatie tegenwoordig wel kan. Alleen zie ik dat niet voor mij weggelegd. Mijn man Benoit vreesde even dat Kims plannen me zouden inspireren. Ik heb hem snel kunnen geruststellen. Hij houdt van discretie. Hij zou het echt niet aangenaam gevonden hebben als ik me weer volop in dat wereldje zou storten.“
Heb jij dan nooit een tweede comeback overwogen?
“Geen seconde. Ik ben iemand die de dingen beleefd aan 3000 procent. En de combinatie van het moederschap (dochter Lalie in maart 2013 en zoon Victor in mei 2017, red) met de topsport zou voor mij onmogelijk zijn.”
Hoe vaak kreeg jij de voorbije jaren de vraag naar een terugkeer?
“Best wel vaak. Wie mij echt goed kent, wist wel beter. Mijn antwoord was trouwens altijd hetzelfde. Dat ik er zelfs nog geen halve seconde aan gedacht heb. Het zijn voor mij twee aparte en veeleisende levens, sport en gezin. De manier waarop ik nu nog in het tennis zit – met mijn academie, als commentator – bevalt me enorm.”
“Een groot verschil tussen Kim en mezelf was dat zij veel meer genoot van het leven op het circuit. Zij was heel sociaal en schoot met iedereen op. Terwijl ik dat vaak een onaangenaam bestaan heb gevonden. Ik heb ook nooit echte vriendschappen opgebouwd.”
Rest er dan niemand uit die jaren?
“Toch wel. Nathalie Dechy. We zijn nog steeds heel close, Nathalie en ik. (lacht) Zij was trouwens de eerste die me donderdag een berichtje stuurde. ‘A ton tour, Justine.’ Neen, ik ben heel blij als ik nog wel eens mensen van de WTA tegenkom of van de verschillende tornooien, maar er blijven amper banden met andere speelsters.”
Kim bleef altijd actief op het exhibitiecircuit.
“Ik klop op mijn academie of met vrienden wel eens een balletje, meer niet. Als ik dat type matchen zou willen spelen, zou ik toch een stuk beter in vorm willen zijn dan nu. Elk jaar krijg ik de vraag om mee te doen met de Legends, maar tot nu toe wijs ik dat af. Bij mijn eerste terugkeer was ik amper 27 jaar oud, had ik nog geen twee kinderen op de wereld gezet en runde ik nog geen academie. Maar ik begrijp de vraag wel. En begrijp evenzeer de mensen die met veel plezier terugkijken naar onze gouden jaren. (lacht) Maar wie jonger dan 20 is, kent ons niet per definitie. Ik ben al acht jaar gestopt, mijn laatste grand slam dateert van 2007.”
Jouw leeftijdsgenote Serena Williams is de afgelopen twee seizoenen nog de meest constante.
“C’est dingue. Serena is natuurlijk een uitzondering. Kan Kim
dat ook worden? Serena’s verhaal zal Kim alleszins een houvast geven. Ik ben de voorbije jaren steeds meer beginnen te beseffen hoe belangrijk die twee speelsters zijn geweest. Op alle vlakken – mentaal, fysiek, technisch… hebben zij mij voortgedreven en geïnspireerd. En allicht zal dat ook omgekeerd gelden.”
Kim en jij hebben tientallen keren tegen mekaar gespeeld. Welke onthoud je?
“Het rare is dat onze onderlinge matchen, door het gewicht van de emoties, zelden van het allerbeste niveau waren. Ik maak graag een uitzondering voor ons duel in Brisbane (10 januari 2010, tijdens hun comebacks, red). Ik dwong in de eerste finale na mijn terugkeer een matchbal af, maar verloor na een tiebreak in de derde set. We hadden alles gegeven. Voor de eerste keer in mijn leven kon ik zonder problemen een nederlaag aanvaarden. (mijmerend)
Weet je dat Kim en ik voor de eerste keer tegenover mekaar stonden toen we 8 en 9 jaar oud waren? Een jeugdtornooi in Oostende. On était des gamines. We trokken België en Europa rond in de jeugdreeksen. Ik viel in slaap op het vliegtuig en Kim schudde me wakker. Wat een heerlijke herinneringen…”
“Door alle emoties waren de duels tussen Kim en ik zelden van het allerbeste niveau.”
“Kim genoot veel meer dan ik van het leven op het circuit. Zij schoot met iedereen op.”
“Ik besef steeds meer hoezeer Kim en Serena mij hebben gemotiveerd om beter te worden.”
Justine Henin
Ex-nummer 1 van de wereld