Terug naar kartel Groen-sp.a dan maar?

Had het dan allemaal niet gehoeven, dat het Antwerpse kartel tussen Groen en sp.a werd opgeblazen? Waarna beide partijen gehavend en apart de verkiezingen in moesten? Zo simpel is het niet, maar toch.

De raadkamer stelt sp.a-schepen Tom Meeuws buiten vervolging in zijn zaak met De Lijn, waar hij regionaal directeur was tot hij er in 2015 “in onderlinge overeenstemming” vertrok. Pas later kwam aan het licht waarom: hij had projecten op een nogal eigenzinnige manier aangepakt, niet in overeenstemming met de regels voor overheidsopdrachten.

Meeuws vond zichzelf opnieuw uit als politicus, die met open armen ontvangen werd bij de op drift geslagen sp.a. De socialisten en de groenen vonden elkaar vervolgens in het kartel Samen. De slag om Antwerpen kon beginnen. En was bijna even snel alweer afgelopen. Meeuws werkte eerst zichzelf vakkundig in nesten, door zijn beschuldiging dat het stadsbestuur op dubieuze manieren samenwerkte met bouwpromotoren. Bart De Wever was tot tranen toe verbolgen. Daarna bleek dat Meeuws zelf ook goede maatjes was met vastgoedmensen en al eens in ’t Fornuis met hen een rijkgevulde tafel deelde.

Het kartel kraakte. En barstte helemaal na anonieme onthullingen over wat er gebeurd was bij De Lijn. Toen dan ook nog eens het nieuws over een strafonderzoek werd gelekt op de dag dat sp.a de eigen lijst presenteerde, en wat later een huiszoeking bij Tom Meeuws plaatsvond op de dag dat ATV-gezicht Karl Apers als sp.a-kandidaat werd voorgesteld, was het voor sommige socialisten zo klaar als een klontje: dit moest een complot zijn.

En nu stelt het parket dus vast, na een “zeer grondig” onderzoek door de Centrale Dienst voor de Bestrijding van Corruptie van de Federale Politie van samenwerkingscontracten die Tom Meeuws destijds afsloot, dat er geen aanwijzingen zijn voor strafbare feiten, “ten voordele van zichzelf of anderen”.

Was het veel drukte om niets dan, met een overmatige oververhitting van de gemoederen die we in Antwerpen nog kennen van de Visa-affaire? Het antwoord is dubbel. Tom Meeuws erkent zelf dat hij fouten heeft gemaakt en zijn aanval op het stadsbestuur keerde zich als een boomerang tegen zichzelf. Maar de gedrevenheid waarmee de top van De Lijn en het gerecht achter Meeuws zijn blijven aangaan, leek van bij het begin buiten proportie. De buitenvervolgingstelling versterkt dat idee. Een nare nasmaak blijft, al is het vandaag peis en vree tussen de vroegere aartsvijanden, en nog wel binnen het schepencollege. Het kan verkeren, zal ook Wouter Van Besien denken.