Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Anderlecht heeft me niet weggejaagd”
Drie maanden na zijn vertrek naar Qatar zet Kara Mbodj (29) de puntjes op de i
Een chronische knieblessure, huizenhoog loon, vaste klant van Mogi Bayat... Anderlecht was Kara Mbodj (30) deze zomer liever kwijt dan rijk en liet de verdediger gratis vertrekken naar Al-Sailiya. In Qatar is Kara wel weer de ‘king’ en dus wil hij nu een en ander verduidelijken. “Ik wist dat er veel zou veranderen bij Anderlecht en wilde er zelf weg.”
Tijdens een interlandbreak is Kara Mbodj nog heel vaak in Brussel. Het is zijn tweede thuis. “Mijn vrouw Fatou (exmiss Senegal, red.) is zwanger van ons eerste kindje”, aldus Kara. “Ze gaat in Brussel bevallen en we kochten er een appartement. Het leven is er goed en we steunen er ook sociale projecten voor vluchtelingen. Na mijn carrière komen we zeker in België wonen.”
Maar de loopbaan van de verdediger is dus nog niet voorbij. Sinds deze zomer voetbalt hij voor Al-Sailiya in Qatar. Hij speelde al elke minuut en maakte de winning goal tegen Qatar SC, maar zijn team staat pas achtste op twaalf ploegen. “Toch heb ik geen spijt van mijn transfer”, vervolgt de Senegalees. “Ik las overal dat Anderlecht absoluut van mij af wilde, maar zo zat het niet in elkaar. Daarom is het tijd dat ik reageer. Anderlecht joeg me niet weg. Na 4,5 jaar in Brussel was ik toe aan een nieuw hoofdstuk. Ik wist dat er veel zou veranderen binnen de club en stapte zelf naar Kompany om hem mijn wens om te vertrekken mee te delen. Zo ben ik op een goeie manier vertrokken bij de club.”
Chronisch knieprobleem
Binnen Anderlecht klinkt nochtans een andere versie. Kara had nog maar één jaar contract meer, maar was bijna onverkoopbaar door een chronisch knieprobleem. Bovendien streek hij een dik jaarsalaris op en bleef hij trouw aan ‘Propere Handen’-manager Mogi Bayat. “De problemen tussen Mogi en Anderlecht waren mijn zaak niet. Mogi regelde voor mij altijd goeie transfers: naar Anderlecht, naar Nantes, nu naar Qatar. Samen hebben we een lange geschiedenis en eens ik aan een reis begin met iemand, blijf ik erg loyaal. Ik laat niemand zomaar vallen. Daar ben ik principieel in.”
Als Kara bij Anderlecht was gebleven, was hem wellicht hetzelfde overkomen als zijn vriend Adrien Trebel, tevens een Mogi-klant. Die werd helemaal aan de kant geschoven. “Wat Adrien overkwam, doet me wel pijn. Zelfs als je geen liefhebber bent van zijn stijl, is het toch niet normaal wat er met hem is gebeurd. Anderlecht heeft geen andere middenvelder met dezelfde kwaliteiten als Trebel en dan is het erg jammer dat ze daar geen gebruik van maken. Hopelijk
verandert zijn situatie onder Vercauteren, want ik wil ook graag dat Anderlecht
weer gaat winnen.”
Uit eten met Boussoufa, Hanni en Harbaoui
In het Midden-Oosten bekijkt ‘King Kara’ nog zoveel mogelijk matchen van paars-wit. “De 9 op 30 is uiteraard pijnlijk”, zegt hij. “Maar het einde van de cyclus was al enkele jaren in zicht. Anderlecht kan op dit moment niet concurreren met Club Brugge, Standard of Genk. Ze hebben veel jongeren en pas over één of twee jaar zullen die de club weer succesvol maken. Anderlecht zou beter communiceren dat dit een overgangsjaar is.”
Dat soort discussies voert de Senegalees tegenwoordig ook met Mbark Boussoufa, want de 35-jarige Marokkaan speelt ook bij Al-Sailiya. Soms gaan ze eten met Sofiane Hanni - die voor Al Gharafa uitkomt - en Hamdi Harbaoui, de spits van Al Arabi. “Dat is altijd een leuk weerzien”, zegt Kara. “Maar als ploegmaat is Boussoufa wel mijn beste vriend. We wonen in dezelfde wijk en Mbark is echt een topper. Hij is zo intelligent en zowel fysiek als technisch is hij nog geweldig. Boussoufa en ik zijn de leiders van Al Sailiya. Hier hoop ik me weer in de kijker te spelen van de Senegalese nationale ploeg.”