Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Hugo, 87 en al 20 jaar vrijwilliger: “Ik beschouw dit niet als werken”
Vijftig vrijwilligers actief in Den Appel: “Daarmee redden we het wel, maar soms is het toch wat improviseren”
Dienstencentrum Den Appel huist in hetzelfde complex als WZC Immaculata. Sinds de opening acht jaar geleden, neemt het aantal activiteiten en diensten alsmaar toe. Voor de meeste van de activiteiten wordt er op de medewerking van vrijwilligers gerekend. “We redden het wel, maar enkele extra vrijwilligers zouden zeker welkom zijn”, zegt algemeen coordinatrice Kirsten Van Eyck.
Dienstencentrum Den Appel opent elke weekdag om 9u de deuren. Vroege vogels kunnen er dan al terecht voor een kop koffie of een spelletje biljart. Meteen ook het startschot voor de eerste vrijwilligers van de dag om aan de slag te gaan: toogdienst, tafelindeling maken en de tafels dekken. “Dagelijks komen hier tot zestig personen ’s middags een warme maaltijd eten”, zegt coördinatrice Kirsten Van Eyck. “Van de bereiding daarvan moeten we ons niets aantrekken, maar de vrijwilligers doen wel de bediening aan tafel, ruimen af en helpen met de afwas.”
“Daarnaast hebben we uiteraard nog een groot aantal diensten en activiteiten, waar de vrijwilligers bij helpen. Denk daarbij maar aan de Minder Mobielen Centrale, de poetsdienst en de boodschappendienst. Daarnaast is er elke dag wel iets te doen: een wandeling, breicursus, bloemschikken, juwelen maken, ook daarbij steken de vrijwilligers een handje toe.” Momenteel zijn er ongeveer vijftig vrijwilligers actief in Den Appel. “Daarmee redden we het wel, maar soms is het toch wat improviseren. De meesten zijn zelf al gepensioneerd, maar ook zij gaan nog graag eens op reis of worden weleens ziek. Gelukkig hebben we ook een aantal zeer flexibele medewerkers.”
Gratis eten
Een van die flexibele vrijwilligers is Hugo Lauriks (87). Twee dagen per week helpt hij bij het klaarzetten van de eetzaal en opdienen van het middageten. “Ik doe dit nu al acht jaar”, vertelt Hugo. “Een mens is maar zo oud als hij zich voelt en ik beschouw dit zeker niet als werken. Daarvoor was ik al tien jaar actief in woonzorgcentrum Immaculata.”
Hugo komt na al die jaren nog altijd met evenveel goesting naar Den Appel. “Mijn sociaal leven heeft in al die tijd een andere dimensie gekregen. Als vrijwilliger mag je gratis eten en elk jaar is er een vrijwilligersfeest, maar verder doe je het vooral om de vele sociale contacten. Voor het geld moet je het dus niet doen.” Wat Hugo betreft, mag de vrijwilligersploeg best wat uitbreiden. “Ik speel nu even de rol van ambassadeur van de vrijwilligers. Beschouw het niet als werken, je leert veel mensen kennen en na een tijdje worden dat je vrienden. Dat noem ik echte rijkdom in je leven. Anderen kunnen en mogen helpen, geeft een enorme voldoening. De drempel om je aan te melden als vrijwilliger is misschien hoog, maar eens je die stap gezet hebt, kom je in een andere mooie wereld terecht. Ooit komt de tijd dat we zelf blij zullen zijn dat er vrijwilligers zijn om ons te helpen.”
Hugo Lauriks Vrijwilliger
“Ooit komt de tijd dat we zelf blij zullen zijn dat er vrijwilligers zijn om ons te helpen.”