Tieners reizen mee als treinbegeleider

Vijftienduizend Vlaamse scholieren aan het werk voor het goede doel

Voor Baldur uit Leuven (16) en Ines (17) uit Brussel is hun bezoek aan Antwerpen van korte duur. Ze zijn treinbegeleider-voor-een-dag bij de NMBS.

Als we in het Centraal Station arriveren, zijn de twee – uitgedost in een fluohesje, een kepie en een fluitje – al een hele tijd in de weer. “We zijn aan de dag begonnen zoals een treinbegeleider aan zijn dag zou beginnen, in de wachtzaal. Daar halen we ons dienstrooster op en slaan een praatje met de collega’s”, vertelt Kim Van Weyenbergh (40), die de twee scholieren onder haar vleugels neemt. “Daarna zijn we de trein gaan klaarmaken: kijken of de eindseinen branden, de noodremmen nog verzegeld zijn, de toiletten in orde zijn...”

Treinbenen

Terwijl Kim uitlegt hoe de kniptang en de driewegsleutel, waar alles op een trein mee kan worden geopend, werken, vraagt een al wat oudere passant wat er aan de hand is. “Ah, dat is dan een mooi project! En bij NMBS kunnen ze natuurlijk altijd volk gebruiken.” Dan vertelt de man dat hij onlangs op de trein gevallen is. “Tja, treinbenen komen niet vanzelf”, lacht Kim. “Al hou ik zelf nog regelmatig een blauwe plek over aan een bots tegen een stoeltje.”

Tickets, kaartjes en biljetten

Dan is het tijd voor vertrek. We stappen op de trein naar Gent, waar Ines en Baldur onder meer aankondigingen zullen doen en tickets controleren. Tussen twee wagons in vertellen Baldur en Ines waarom ze tijdens Youca Action Day kozen voor NMBS. “Ik rij zelf elke dag met de trein dus wilde wel eens weten hoe het is om er op te werken”, zegt die laatste. Baldur: “Het sprak me wel aan omdat ik graag wil weten hoe dat nu eigenlijk allemaal werkt. Dit wordt ongetwijfeld een heel leerrijke dag.”

In Berchem stapt een grote groep kindjes op. “Daar moet je meteen naar toe gaan en aan de juf of meester vragen wat hun bestemming en ze ons een teken geven dat de groep bij het uitstappen voltallig is”, zegt Kim tegen haar poulains. “Want achteraf een moederziel verloren schaapje op je trein vinden is niet fijn.”

Maria

“Kim: “Het mooie van mijn job is dat sociale aspect, vol momentopnames van het dagelijkse leven: mensen die op weg zijn naar een huwelijk of naar een begrafenis, gezinsuitstappen, pendelaars en vaste reizigers. Ik doe constant andere trajecten, maar één mevrouw ken ik goed: Maria. Die gaat in de zomer vaak, met haar hondjes in een schattige buggy, van Antwerpen naar Blankenberge. Daar sla ik altijd een praatje mee. En soms word ik echt geraakt door de vriendelijkheid van de reizigers. Ik kan deze job, uitdagend, afwisselend en met een zekere autonomie, kortom aanraden.”

Baldur en en Ines lijken voor de job gewonnen. “Ik ga zeker kijken wat de mogelijkheden als jobstudent bij de NMBS zijn”, klinkt het unaniem.

FOTO JAN VAN DER PERRE Treinbegeleidster Kim Van Weyenbergh legt Baldur en Ines alles uit over treinen.