Buurtreportage:

“Mensen horen de wolf ’s nachts zelfs huilen”

Na drie dode schapen is de wolf hét gespreksonderwerp in Zoersel. “Twee weken geleden hadden de jagers de boeren al verwittigd dat ze op hun beesten moesten letten, want dat er mogelijk een wolf zat.”

Twee weken geleden vonden jagers in een wei in de buurt van het containerpark van Zoersel – de streek waar deze week ook de drie schapen werden doodgebeten – een kadaver van een halfopgevreten ree. Er was zes à zeven kilo vlees weg. De foto werd gedeeld onder de lokale wildbeheereenheden (WBE’s), want het was allesbehalve een alledaags beeld. “Ik heb die foto ook zien passeren”, zegt Paul Van Ham van WBE Groot-Malle als we hem bellen. “Iemand opperde toen al dat het om wolvenschade kon gaan. Met die drie doodgebeten schapen van de afgelopen dagen klinkt dat aannemelijk.”

Georges Cauberghs van WBE De

Schijnvallei, dat actief is in het gebied waar de feiten zich nu afspelen, onthoudt zich liever van commentaar. “Jagers hebben genoeg bagger over zich heen gekregen”, zegt hij.

De half opgegeten ree werd niet onderzocht op DNA. Mocht het kloppen, dan betekent het dat de wolf zich al minstens twee weken in hetzelfde gebied ophoudt. Dan is er niet echt sprake meer van een doortrekkende wolf, maar een wolf die zich op die plaats wil vestigen.

Goed gekozen gebied

De wolf heeft zijn gebied goed gekozen, want rondlopend in het gehucht Einhoven in Zoersel valt het op hoeveel kleine kuddes schapen er her en der in weides en achtertuinen staan. Ook de schapen van Bart De Breuker op de Herentalsebaan stonden donderdag gewoon terug in de wei. De melkvee- en varkenshouder, die wat swifterschapen als hobby houdt, vond op kerstdag een jonge drachtige ooi dood in zijn wei. De tweede drachtige ooi die de aanval overleefde, lag donderdag alweer met haar soortgenoten te herkauwen.

“Ze hebben woensdag tot drie uur in de namiddag met z’n allen bang onder een eik ge

staan, waar ze normaal nooit staan”, wijst Bart. “Vandaag gedragen ze zich opnieuw normaal. Het schaap dat de aanval overleefde, heeft een bijtwonde in de keel recht door de wol en het vel heen.”

“Vanmorgen om half zes ’s morgens ben ik al gaan controleren of alles rustig was”, zegt boer Bart. “Mijn schapen binnenhouden doe ik niet. Ik heb alle doorns gesnoeid rond mijn driedubbele schrikdraad zodat er geen stroomverlies meer op de draad is. Normaal moet er 4.500 volt opstaan om een wolf tegen te houden. Stel dat de wolf zich hier toch vestigt, dan wordt dit uitgeroepen tot risicogebied en krijgen boeren subsidies om hun afsluiting wolvenproof te maken. Volgens de wolvenkenners van het Agentschap Natuur en Bos zou een gevestigde wolf op de duur vooral op wild jagen en de schapen meer gerust laten.”

Bart toont de pootafdruk op een zandspoor waar de koeien lopen. “Negen centimeter, volgens de mensen van het ANB een stevige afdruk, zelfs voor een wolf. Die van wolf August zou tien centimeter zijn. De pootafdruk van mijn eigen border collie is een pak kleiner, maar het zijn vooral de scherpe nagels van de wolf die opvallen. Het lijken wel messen. In februari begint de lammertijd. We zullen zien hoe de situatie dan is.”

Moppen tappen

Acht generaties terug leefden er nog wolven in de buurt. Enkele kilometers verder ligt het domein Wolfschot in Oostmalle. De oudste kapel van Oostmalle is de Wolfskapel uit de zestiende eeuw, waar een wolvenlegende aan vasthangt.

Het lijkt wel alsof de wolf de krant leest, want vorige week werd het voormalig militair domein met vliegveld waar hij of zij lijkt te pleisteren nog door de Vlaamse regering omgezet in één robuust natuurgebied van tweehonderd hectaren dat door Natuurpunt beheerd zal worden in functie van de Europese natuurdoelstellingen.

In de tent van de Landelijke Gilde aan de kerststal in het gehucht Einhoven vlak bij het vliegveld, waar vrijdag het laatste kerstspel wordt opgevoerd, werden donderdag naast veel bier ook al de eerste wolvengrappen getapt. “Hoe komt het dat een wolf geen kalveren pakt maar wel schapen?

Omdat als hij aan een wei met schapen komt ze direct allemaal

mij-mij-mij roepen”, mekkert iemand aan de toog. “Hier in Zoersel zijn er nogal wat mensen die beweren dat ze de wolf al hebben horen huilen ’s nachts”, zegt Dirk Kennis van de Landelijke Gilde, “maar dat kunnen ook honden zijn natuurlijk.”

Ferdinand Schryvers uit de wijk Kievit in Zoersel bewondert de pluchen schapen in de kerststal op de Herentalsebaan. “Ik vind de terugkeer van de wolf geen raar idee. Vroeger hebben hier ook wolven geleefd”, zegt hij. “Het zal alleen de kunst zijn om de populatie onder controle te houden, zodat het niet uit de hand loopt zoals met die everzwijnen.”

In de winterbar van werkgroep De Overkant aan het kerstsprookjesbos van De Kleine Prinses in Einhoven zijn ze nog niet overtuigd. “Een wolf?”, reageert Leo Van Rossum bijna spottend. “Zolang er geen foto opduikt, kan het evengoed een hond zijn.”

Eerste wolvenmoppen zijn er al

“Hoe komt het dat een wolf geen kalveren pakt maar wel schapen? Omdat als hij aan een wei met schapen komt ze direct allemaal ‘mij-mij-mij’ roepen.”

KRISTIN MATTHYSSEN

FOTO KMA Het schaap met het gat in de keel van de bijtwonde liep gisteren alweer vrolijk rond. Als dit beest zou kunnen spreken...

FOTO KMA De pootafdruk bij boer De Breuker. “Vooral die nagels zijn scherper dan die van een hond.”

FOTO KMA De Wolfskapel in Oostmalle. Acht generaties geleden leefden er nog wolven in de Kempen.

FOTO KMA Bart De Breuker, met achter zich zijn schapen die de wolvenaanval overleefden. “Als die wolf zich hier echt vestigt, krijgen wij een vergoeding om onze omheining wolfproof te maken. Volgens de wolvenexpert is mijn huidige omheining iets te laag.”