Een beetje begrip

De nieuwe berekening van de Vlaamse sociale huurprijzen is zeker een te verdedigen maatregel. Wie de moeite doet om uit te zoeken hoe die prijzen precies worden bepaald, zal dat onmiddellijk beamen. Alleen is die uitleg voor veel mensen behoorlijk ingewikkeld. En voor mensen die nu te horen krijgen dat ze volgende maand een paar honderd euro meer moeten betalen, is hij helemaal onbegrijpelijk.

De aanpassing van de prijzen is een maatregel van de vorige Vlaamse regering. Die wilde, mede op vraag van de sociale huisvestingsmaatschappijen, een eerlijke en duidelijke prijs vastleggen. Dat was nodig om de woningen betaalbaar te houden en de verhuurmaatschappijen in staat te stellen hun patrimonium te vernieuwen. Daarom wordt de sociale huurprijs vanaf volgend jaar bepaald door drie factoren. Een nieuwe ‘sociale huurschatter’ legt de marktwaarde van de woning vast en houdt rekening met alle aspecten: de grootte van het huis, het bouwjaar, de ligging … Tweede prijsbepalende factor is een ‘energiecorrectie’. Mensen die in een goed geïsoleerd huis wonen, zullen meer huur betalen omdat ze minder moeten uitgeven aan elektriciteit en verwarming. De derde factor is het totale inkomen van de mensen die in de woning wonen. Het pensioen van de inwonende oma of het loon van een zoon die werkt maar nog thuis woont, wordt dus meegeteld.

Het klinkt logisch en eenvoudig, maar de Antwerpse huisvestingsmaatschappij Woonhaven heeft in haar nieuwsbrief toch vier pagina’s nodig om het plan uit de doeken te doen. De beslissing over de nieuwe huurprijzen werd in de lente genomen, maar het duurde tot december eer het voor alle huurders duidelijk was hoeveel meer (of minder) ze zouden moeten betalen. En nu blijkt dat voor sommigen de stijging van de prijs kan oplopen tot enkele honderden euro. Dat is niet weinig. De Vlaamse ombudsman vraagt om een overgangsperiode te voorzien, maar daar wil minister van Wonen Matthias Diependaele niet van weten. De huisvestingsmaatschappijen hebben tijd genoeg gehad om de huurders te informeren. Dus, iedereen op hetzelfde moment gelijk voor de wet. Juist, maar misschien toch iets te gemakkelijk? Wat moeten huurders die volgende maand ineens 400 euro meer moeten betalen nu doen als ze dat geld echt niet hebben? Een andere woning aanvragen? Op de privémarkt naar iets goedkopers zoeken? Zichzelf in de schulden steken? De minister hoeft zijn beleid niet aan te passen, maar samen met de sociale huisvestingsmaatschappijen een oplossing bedenken voor mensen die nu in acute nood verkeren, is niet te veel gevraagd. Gewoon al enig begrip tonen voor de moeilijke situatie waarin sommige sociale huurders terechtkomen, was al mooi geweest.