Gazet van Antwerpen Stad en Rand
De mooiste ruimtefoto’s van 2019
De poort naar de hel
Wetenschappelijk gezien kunnen we niet om dit wazige kiekje heen. De Event Horizon-telescoop schreef op 10 april van dit jaar geschiedenis door deze allereerste foto van een zwart gat in te blikken. Nu ja, ‘inblikken’: het kostte enig rekenwerk voor deze schaduw van het zwarte gat in sterrenstelsel M87, op 55 miljoen lichtjaar van onze aarde, op beeld stond. Bij de wereldwijde persconferentie omschreef radiosterrenkundige Heino Falcke van de Radboud Universiteit het als: “Alsof we de poorten van de hel in beeld hebben gebracht, het einde van ruimte en tijd.” Het lieverdje is 6,5 miljard keer massiever dan onze eigen zon.
Curieuze selfie
Of hij ook een duckface trekt, is op het beeld niet goed te zien, maar het voertuigje Curiosity verblijdde de wetenschappers in oktober met deze selfie van op Mars. Wie de foto dan genomen heeft? Curiosity zelf, nogal wiedes. Met welke camera dan? Tja, het is een fotocollage van maar liefst 57 verschillende beelden die de Mars Rover van zichzelf nam, waarbij zijn arm met camera is weggefilterd. Te klein om op deze krantenpagina te zien, maar links van Curiosity bevinden zich twee boorgaatjes in de Marsbodem, waarna het mobiele lab de bodemmonsters heeft onderzocht.
Het spel van maan en zon
Wie afgelopen zomer de totale zonsverduistering wilde meemaken, moest al naar Chili of Argentinië reizen. Laat de European Southern Observatory net boven op een Chileense bergkam zijn La Silla-sterrenwacht met achttien telescopen hebben. In deze samengestelde foto vanop die hoge plek zijn machtig mooi de verschillende fases van die eclips verbeeld, met de bekende corona op het piekmoment centraal in het midden.
De krab met de gulden scharen
Het mag gezegd worden dat de Hubble-ruimtetelescoop al jaren verantwoordelijk is voor de meest adembenemende beelden uit het grote uitspansel. De brok technologie vierde dit jaar de 29ste (!) verjaardag van zijn eigen lancering met dit kleurrijke plaatje van de Zuidelijke Krabnevel, die in het NASA-jargon Hen 2-104 heet. Deze zandloper op enkele duizenden lichtjaren van ons is gevormd door twee draaiende sterren, een rode reus op leeftijd die zijn buitenste lagen afwerpt en een witte dwerg, een ster die al uitgedoofd is. De ontstane gas- en stofbubbels lichten het felst op aan de rand, waardoor de illusie van krabbenpoten ontstaat.
Lichtspektakel
Een verbluffend spel van lichtlijnen is het gevolg van een zogenaamde timelapsefoto die astronaute Christina Koch vanuit het internationaal ruimtestation ISS maakte. Ze kiekte daarvoor met regelmatig interval in zes minuten tijd in totaal tweehonderd beelden vanuit dezelfde positie terwijl het ISS van Namibië richting Rode Zee zweefde. De witte vlekken op aarde zijn vaste plekken zoals steden, de oranje streepjes zijn brandhaarden in Angola en de Democratische Republiek Congo. De lichtcirkels zijn afkomstig van de sterren aan ons firmament.
Het gezicht van een klap
Het lijkt wel een gezicht dat ons vanuit de ruimte met een mengeling van verwondering en verontwaardiging aanstaart. Nochtans is het een beeld van een frontale botsing met gigantische proporties: dankzij de Hubble-telescoop zijn we hier getuige van twee melkwegstelsels die tegen elkaar knallen. De ogen zijn in feite de oplichtende kernen van de twee sterrenstelsels, terwijl de blauwe nevel die het snoetje vervolledigt eigenlijk groeperingen van nieuwe jonge sterren zijn. Het geheel kreeg de naam ArpMadore 2026-424 mee.