Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Als ze er niet zo snel bij waren, zag mijn leven er nu heel anders uit”
Jasmine (21) over haar vroege diagnose
Jasmine Binders (21) uit Ekeren is net afgestudeerd als farmaceutisch technisch assistent en volop op zoek naar werk. De jonge twintiger was vier weken oud toen er mucoviscidose bij haar werd vastgesteld.
Jasmine kreeg meteen pilletjes die haar hielpen om haar eten te verteren. “Zodat ik geen ondervoeding opliep.” En ook kinesitherapie werd meteen opgestart om longschade te vermijden. “Als ze er niet zo vroeg bij waren, dan was ik niet geweest wie ik vandaag ben”, zegt ze. “Dan had ik misschien al op de wachtlijst voor een longtransplantatie gestaan. Ik ben ook heel erg lang goed gebleven. Pas vanaf mijn 16de ben ik ernstig ziek geworden. Was ik op latere leeftijd gediagnosticeerd, dan was ik waarschijnlijk een stuk jonger geweest en had ik mijn middelbare school niet kunnen afmaken.” Vandaag is Jasmine gemiddeld vier à vijf uur per dag bezig met therapie. “Aerosol, kine, sporten. En elke dag moet ik dertig à veertig pilletjes innemen”, vertelt ze. “Op een bepaalde manier ben ik altijd met mijn ziekte bezig. Ga ik eten met vrienden, dan mag ik mijn medicatie niet vergeten. Fietsen we ergens heen, dan moet ik zien dat dat qua afstand niet te ver is, of ik moet het openbaar vervoer nemen. Maar ik ben positief ingesteld. Ik probeer zo veel mogelijk normale dingen te doen. Dat er nu medicatie op komst is die de symptomen van muco verlicht, is ook echt hoopgevend. Ik kan nu nadenken over een job, de toekomst, een gezin. Dat is fijn.”
Om de maand wordt Jasmine opgenomen in het ziekenhuis. “Zo’n ziekenhuisopname duurt ongeveer twee tot drie weken. Dan krijg ik een intraveneuze antibioticakuur om nieuwe slechte bacteriën te bestrijden, komt er twee keer per dag een kinesist langs en rust ik veel. Zo’n opname is niet leuk want ik ben dan lang weg van huis en van mijn sociale leven. Vorig jaar lag ik met mijn verjaardag in het ziekenhuis. Nu wordt het kantje boordje voor oudjaar. Ik hoop dat ik die dag nog met mijn familie en vrienden kan doorbrengen.”