Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Rood-wit, mauve-wit
De Strangers mogen zich officieel ambassadeur noemen van voetbalclub Beerschot. Dit weekend zullen Bob, Alex, John en Nest voor het thuisduel tegen Union de megahit Antwârpe brengen. Dus zingt het hele Olympisch Stadion zaterdag ergens tussen 20 en 20.30u andermaal Antwârpe gij zè ga veur mij, mauvewit. Een paar kilometer verderop in Deurne-Noord zingen ze al jaren de variant Antwârpe gij zè ga veur mij, rood-wit.
Maar drie Strangers hebben roots op het Kiel en nummer vier, Nest, “verbergt zijn sympathie voor Beerschot niet”. Logisch gevolg: het kwartet naar het Kiel.
Niet dat ze daar in en rond de catacomben van het Bosuilstadion van wakker zullen liggen. Daar zingen ze (of lallen, brallen ze, naargelang het aantal gezopen pinten) al jaren De Zegemarsch (jazeker, met sch!). Het clublied van stamnummer 1 werd in 1928 geschreven door Jos Lahou, van 6 augustus 1968 tot aan zijn dood op 24 december 1968 heel even voorzitter van de raad van bestuur van Antwerp, maar zeker ook de bezieler van Antwerp Sport, het allereerste clubblad van de Great Old. Volkszanger Stafke Fabri bracht in 1983 dezelfde Zegemarsch uit. Op de b-kant van die plaat stond D’n
Antwerp is de ploeg van ’t stad. Nog zo’n klassieker die al jaren het betonrot van tribune 2 overleeft. De strofe mee on
de kop in iêste klas, en mé den beker oep ons kas heeft onze bende, toch sinds 1989 trouw op de Bosuil, veel te lang verkeerd gezongen. Wij lalden en bralden mee on de kop in
iêste klas, en IN den beker oep ons kas. Ah ja, Antwerp zou Antwerp niet zijn, mocht het niet glansrijk op kop staan in eerste klasse, om dan roemloos onderuit (oep ons kas) te gaan in de Beker van België. Tegen Janneke en Mieke, als het even kan.
Intussen zingen we de strofe al een paar seizoenen juist. Moet ook wel. Na jaren zieltogen in tweede klasse beschikt Royal Antwerp Football Club over een equipe die kan wedijveren in de beker, ja, die zelfs kan winnen. Dan kwelen we Antwârpe van De Strangers maar fout. Vanaf dit weekend klinkt dat nummer officieel paars-wit. Maar die kleurcombinatie krijgen we in het Bosuilstadion, op straffe van de dood door de kogel, niet over de lippen.