Nu moet het bingo zijn voor Coucke

Wéér nieuwe bazen bij Anderlecht. Dat wil zeggen dat er weer koppen zullen rollen als de nieuwe CEO Karel Van Eetvelt zijn evaluatie heeft gemaakt. Deze keer moet het erop zijn, Marc Coucke. Anders is de mislukking compleet. Karel Van Eetvelt, gepokt en gemazeld in het bedrijfsleven. Wouter Vandenhaute, expert in het runnen van media en sportbedrijven. Patrick Lefevere, de succesvolste wielerploegmanager ooit. Philippe Close, PSzwaargewicht en Brussels burgemeester. Marc Coucke pakt graag uit en dat heeft hij nu weer gedaan. Vuurwerk. Zoals hij al enkele keren deed. Alleen doofde het vuur toen te gauw.

Na Devroe, Arnesen, Rutten en straks wellicht Michael Verschueren is er niet veel ruimte meer voor mislukkingen. Genoeg steekvlampolitiek. Je kan het vuurwerk niet blijven aansteken zonder dat er spektakel van komt. Hij heeft nu topmensen binnengehaald die zullen moeten bewijzen dat ze de juiste keuze zijn.

Van Eetvelt is een harde bedrijfsleider en een sportfreak. Maar hij is nog nooit geconfronteerd met verwende vedetten die zich een status en verdiensten aanmeten die niet bij hun intelligentie past. Meteen resultaten halen terwijl iedereen op de vingers kijkt, is ook nieuw. Vandenhaute is ook een sportfreak en bewees met Flanders Classics dat hij een sportbedrijf kan runnen. Als baas van een begeleidingsbureau voor voetballers stelt hij zich wel heel kwetsbaar op als het over belangenvermenging gaat.

De sterke Van Eetvelt en zijn adviseur Vandenhaute worden de sleutelfiguren in Anderlecht 2.0. Of is het 3.0? Of al 4.0? Zij zullen de lijnen uitzetten, het beleid bepalen. De meerwaarde van Philippe Close situeert zich op het vlak van het communautaire evenwicht en zijn invloed voor de gebeurlijke bouw van een nieuw stadion. Het extra dat Patrick Lefevere als lid van de raad van bestuur kan toevoegen, is nog vaag. Het levert vooralsnog alleen grapjes over de wielerploeg Anderlecht op.

Dit moet het juiste kunstje van Coucke worden. Op dit moment valt er weinig op te merken op zijn keuze. Als het op neerzetten van structuren aankomt, is dit een juiste zet. Anderlecht had dit nodig. Maar het is op het veld dat het moet gebeuren. En hoewel een voorzitter nog nooit een doelpunt heeft gemaakt, zal het toch Coucke zijn die met de vinger wordt gewezen als er opnieuw veel kansen worden gemist.