Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Vanaken klopt Mbokani en volgt zichzelf op
Geen tweede Gouden Schoen voor ontgoochelde Dieumerci Mbokani (34)
De Gouden Stier is geen Gouden Schoen. Dieumerci Mbokani (34) heeft ernaast gegrepen. De 34-jarige spits legde het af tegen Hans Vanaken, tot ontgoocheling van heel Antwerp, niet het minst zichzelf. Hij haastte zich naar huis. “De kleintjes zijn moe…”
“Bien-sûr qu’il va gagner!
Natúúrlijk gaat hij winnen! Wie anders?”
Wat was ze zeker van haar stuk, Marlène. De 32-jarige charmante Congolese wist ons op maandag 23 december al te vertellen wie de Gouden Schoen 2019 toekwam: haar Dieu. Maar haar voorspelling is niet uitgekomen. Mbokani was net als Hans Vanaken topfavoriet, maar werd gisteravond tweede, na de spelmaker van Club Brugge. Hij scoorde het best in de tweede stemronde, goed voor een enorme inhaalrace, maar strandde uiteindelijk op negentien puntjes van Vanaken. Mbokani feliciteerde de winnaar uiteraard wel, maar baalde toch ferm. Toen we aan zijn tafel toekwamen, wilde hij niet reageren, en hij haastte zich met Marlène en zoontjes Jess (9) en Bradley (6) naar de uitgang. Daar konden we hem toch nog eventjes aanklampen. “De kleintjes zijn moe, hè, dus best dat we naar huis gaan”, zei hij. Zijn teleurstelling probeerde hij te verbergen. “Non non, ça va… Ik ga niet té ontgoocheld zijn. Het is nu zo. Dan maar topschutter worden, zeker? Of ‘Profvoetballer van het Jaar’. En met Antwerp proberen zo hoog mogelijk te eindigen. Kampioen worden? Je weet maar nooit.”
Port Elizabeth
Negentien goals en negen assists in 27 matchen dit seizoen, beslissend om de 86 minuten, rechtstreeks betrokken bij 53 procent van de goals van de Great Old: Mbokani had nochtans goeie adelbrieven om Gouden Schoen te worden. We mogen ook niet vergeten dat hij zijn club vórig seizoen voor het eerst sinds 1997 Europa in loodste. Dat deed hij door vier keer te scoren in Play-off 1 en nog eens twee keer in de ‘finale’ tegen Charleroi. Met die cijfers had Mbokani terecht in de voetsporen van Vic Mees (1956) en Wilfried
Van Moer (1966) - de vorige Antwerp-winnaars - kunnen treden. Maar er is anders over beslist. Vanaken trok de trend door van de middenvelders die op het hoogste schavotje eindigen, na Hazard (2013), Praet (2014), Kums (2015), Vormer (2017) en Vanaken zelf (2018). Een spits die wint, dat was al geleden van 2012, meer bepaald van… Mbokani.
Wat had Dieu de trofee graag voor de tweede keer gewonnen. Destijds moest ploegmaat Kouyaté het kleinood in ontvangst komen nemen, en moest de regie overschakelen naar het Zuid-Afrikaanse Port Elizabeth, waar Mbokani vertoefde voor de Africa Cup. Dit keer kon de hele familie meegenieten van het spektakel. Maar helaas voor hen moest papa vrede nemen met de tweede plaats.
Contract verlengen?
Die tweede plaats is ook voor de hele Antwerp-familie een ontgoocheling. Een echte campagne is er niet gevoerd, maar de trainer, sportief directeur en ook de grote baas lieten de voorbije weken duidelijk verstaan dat er maar één speler verdiende te winnen. “Zeg nu zelf, een tweede Mbokani loopt er in België toch niet rond?” Ze hebben nog gelijk ook. Volgens vele analisten/ kenners/waarnemers heeft de Congolese aanvaller qua puur talent een streep(je) voor op de rest. Maar de stabiele prestaties van Vanaken én de topresultaten van Club hebben dan toch de doorslag gegeven.
Mbokani mag natuurlijk niet té teleurgesteld zijn. Hij moet vooral ook trots zijn dat hij op zijn 34ste nog zo hoog in de ‘hitlijsten’ scoort.
Faut le faire. En chapeau ook voor de Antwerp-staf, die hem wekelijks klaarstoomt om top te presteren. Dat hij nu geen Gouden Schoen gewonnen heeft, dat moet hij maar snel proberen te vergeten. Zoals hij zelf zegt: hij is goed op weg om Gouden Stier te worden, kan nog ‘Profvoetballer van het Jaar’ worden, en moet zijn club naar de top drie of misschien zelfs de titel en de Champions League loodsen. En nu eerst dat aflopende contract verlengen?