“Ik vind mezelf niet profwaardig”

Victor Vandebosch zet in Oostmalle een punt achter carrière als veldrijder

Na de cross in Lille, waar hij met een puike vierde plaats maar net wereldkampioen Ryan Kamp moest laten voorgaan, verraste Victor Vandebosch zowat iedereen door zijn afscheid als veldrijder aan te kondigen. De Sluitingsprijs zondag op het vliegveld in eigen Malle wordt voor hem meteen zijn laatste wedstrijd.

“Ik heb inderdaad besloten mijn fiets aan de haak te hangen”, vertelde hij in alle sereniteit voorbij de streep in Lille. “Ik kon eventueel wel een profcontract krijgen als broer van de nationale belofte-kampioen (Toon is zijn jongere broer, nvdr.), maar vind van mezelf niet dat ik profwaardig ben. Misschien ga ik op de weg nog weleens een of andere kermiskoers rijden, maar in eerste instantie ben ik van plan om mecanicien van mijn broer te worden.” “Natuurlijk zou het ook mooi geweest zijn om in het spoor van Toon naar de profs over te stappen, maar ik wil vooral eerlijk zijn met mezelf. Ik rij nu vier jaar bij de beloften en heb zelden het niveau gehaald dat ik voor ogen had. Het ging veel te veel met ups en downs. Na vier seizoenen moet je dan durven toe te geven dat je het niet waard bent om een stap hoger te zetten. Ik heb met ploegmanager Jurgen Mettepenningen samengezeten en heb aangegeven dat er geen nieuw contract moest worden opgemaakt. Bovendien vind ik dat ik op een leeftijd ben gekomen waarop ik zelf voor een deftig inkomen moet zorgen. Met maar een paar honderd euro per maand is dat nu niet het geval. Daarom dat ik in de toekomst niet alleen als mecanicien van mijn broer actief blijf, maar in de zomermaanden bijvoorbeeld ook met onze jeugdploeg zal optrekken. Bovendien heb ik al enkele voorstellen gekregen van enkele profploegen om daar mee ingeschakeld te worden.”

Mecanicien

Of hij na die opmerkelijke vierde plaats in Lille dan toch niet twijfelde? “Ach, die vierde plaats was een piekmoment. Als ik nu nog drie weken hetzelfde niveau had gehaald en telkens een mooie uitslag had geboekt, was er misschien twijfel gekomen. Ik laat mijn kop echter niet zot maken. Die uitslag in Lille was gewoon een uitschieter. Daarna heb ik gewoon geprobeerd nog zo veel mogelijk te genieten van de laatste weken als veldrijder en dat is me gelukt. Wellicht kwam dat omdat de stress intussen volledig was weggevallen. Ik heb bijvoorbeeld altijd heel erg op mijn voeding en mijn drinken gelet, maar als ik de voorbije weken zin had in een cola, dan pakte ik die gewoon. In zekere zin reed ik dus bevrijd rond.”

Enige vraag die nu nog rest is of Vandebosch voldoende bagage heeft om het als mecanicien te maken. “Dat denk ik wel. Ik zet al vanaf mijn twaalfde mijn eigen fietsen in elkaar. Ondertussen is dat een passie geworden. Ik bekommer me al langer om de fietsen van Toon en in de zomer heb ik ook de ploeg geholpen met het ineenzetten van fietsen. Ik zal dus zeker niet in een zwart gat vallen. Ik ga iets doen wat ik heel graag doe en waar ik nu al naar uitkijk. Maar eerst ga ik proberen om nog een laatste keer te knallen in mijn eigen gemeente.”

FOTO NBEN Victor Vandebosch: “Ik ben op een leeftijd gekomen waarop ik zelf voor een deftig inkomen moet zorgen.”