Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Dokwerker of directeur, iedereen is hier gelijk”
Nieuwe uitbaters van Gaarkeuken 110 blazen vijf kaarsjes uit
Eerder deze maand was het feest in Gaarkeuken 110 in de Vosseschijnstraat. Britt De Baere en Sira Verelst namen de eetgelegenheid in de Antwerpse haven namelijk vijf jaar geleden over, al had de zaak toen al een eerbiedwaardige geschiedenis.
De bouwvergunning werd door de brouwersfamilie Maes in 1907 aangevraagd (tegenwoordig wordt er ironisch genoeg Stella getapt). Het was een van de vele gaarkeukens in de haven waar dokwerkers goedkoop konden eten, zich verwarmen en vaak ook hun loon kregen uitbetaald.
Anno 2020 kan men er nog steeds een stevige maaltijd verorberen, maar het cliënteel is sindsdien geëvolueerd; zowel havenarbeiders als hun bazen laten er zich nu, broederlijk naast elkaar, een scherp geprijsde halve kip of een steak met frietjes goed smaken. Britt: “Hier is iedereen gelijk.”
Hoe is het voor de nieuwe uitbaters allemaal begonnen? “Sira had al een café op het Zuid en vroeg of ik mee Gaarkeuken 110 wilde overnemen. Ik werkte toen als scheepsagent zonder enige ervaring in de horeca, maar na drie flessen rosé heb ik toegezegd”, lacht Britt.
“Er komen steeds minder dokwerkers naar Gaarkeuken 110, aangezien die nu vooral op Linkeroever werken. En tegenwoordig mogen ze tijdens hun werkuren geen pintjes meer drinken.”
Al geldt dat tijdens een staking niet: “Dat is natuurlijk een prima excuus om op café te gaan. Dan staan ze hier al om 9u ’s ochtends op tafel te dansen. Dat is altijd heel gezellig.”
Verder komen er tijdens de vakanties steeds meer toeristen en andere nieuwsgierigen over de vloer. “Zo was er vandaag nog een Engelse mevrouw. It feels just like
home, zei ze. Dat vond ik een enorm compliment.”
Typisch Antwerps
Douglas uit Kapellen - een student aan de UAntwerpen die vandaag 22 wordt - is hier nog maar voor de derde keer, nu met zijn moeder Tessa die hem op zijn stageplek in een bedrijf aan de overkant van de Vosseschijnstraat komt bezoeken. Hij bestelt een hamburger, zij een uitsmijter. “De locatie is natuurlijk praktisch, maar het is hier vooral gezellig. De bediening is nog echt typisch Antwerps, heel familiair. Daar kan je voor of tegen zijn, maar ik vind het plezant dat ze hier gewoon normaal doen. Het eten zelf is niet alleen lekker, maar ook goedkoop. Wat voor een student zoals ikzelf altijd een pluspunt is.”
Britt beaamt: “Op onze maaltijden verdienen we niet veel en dat is een bewuste keuze: we willen het zo laagdrempelig mogelijk houden. Men kan hier ook gewoon met een kop koffie zijn eigen bokes opeten. Dat is geen enkel probleem. We verdienen onze centen vooral met wat uit de tap komt – de mensen blijven hier regelmatig plakken. Na 15u wordt de Gaarkeuken een echte bruine kroeg. Dan horen we tussen pot en pint ook heel wat persoonlijke verhalen.”
Michelinster
Jan, Christian, Luce, Karel en Carlo werken in de haven en komen hier al dertig jaar. “Ondertussen zijn we decorstukken geworden, een deel van het meubilair. Destijds was dit een echte gaarkeuken, waar dokwerkers bij slecht weer kwamen schuilen en dan gratis een tas soep kregen. De huidige uitbaters zijn hardwerkende en vlotte dames. Het mooie is dat iedereen hier aan dezelfde tafel zit, zowel de dokwerker als de directeur, en dat zorgt voor boeiende gesprekken. Ze hebben trouwens een geweldige kokkin. We vinden dat ze eigenlijk een Michelinster verdienen.”