Ongerust en ongeduldig?

Wout van Aert en de Omloop Het Nieuwsblad. Opgejaagd door een uitdijende pandemie komt hij er dan toch aan de start. Het bericht van JumboVisma was helder en klaar. Ze moeten het in Italië maar eens in hun hoofd halen om straks alle wedstrijden te schrappen, dan wil je als Van Aert niet het risico lopen om pas over een maand je eerste koers te kunnen rijden. Op naar Gent dus, nu zaterdag al.

Zou het echt alleen dat zijn? Louter ongerustheid? Het ongeduld van Van Aert is legendarisch. Doe een rondje in zijn entourage en overal keert het weer. Van Aert is gulzig. Als hij koerst, als hij traint, als hij revalideert. Nooit wachten, altijd meepikken wat je kan. We zagen het eerder. Toen hij na de gruwelijke val in de Tour nog voor Nieuwjaar terugkeerde in het veld. Een medisch wonder, schreven we, maar ook toen: een teken van ongeduld. Zou dat vandaag ook geen heel klein beetje meespelen? Ging het te zeer jeuken bij die gedachte aan een Omloop zonder hem?

Wout van Aert heeft gelijk, zelfs zonder oprukkend virus. Het voorjaar telt al zo weinig Vlaamse kansen om te schitteren. Vijf, zes hooguit. Je moet gek zijn om er eentje zomaar te laten liggen. Wie klaar is voor de Strade Bianche, is klaar voor de Omloop Het Nieuwsblad. En klaar is Van Aert. Misschien nog niet voor de winst. De Omloop Het Nieuwsblad is de cross van Lille niet. Tegenstand, kilometers en inzet, tussen Gent en Ninove is het allemaal meer en groter dan aan de Lilse Bergen. En zeven maanden zonder wegwedstrijd, dat moet ergens zijn sporen nalaten. Maar wie crossen kan winnen en hoogtestages verteert, is klaar om de Omloop Het Nieuwsblad te rijden. Voor een mooie bijrol, als scherprechter tussen de topfavorieten, om wedstrijdritme op te doen én als publiekstrekker. Wout van Aert hoort thuis in de Omloop. Gelukkig heeft een pandemie ook prettige neveneffecten.