Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Dit is een kans die je slechts één keer krijgt”
Doelman Bernd Brughmans wordt op zijn 33ste nog profvoetballer op het Lisp
Profvoetballer worden op je 33ste. Het is een zeldzaamheid, maar weldra gewoon realiteit voor doelman Bernd Brughmans. Het ervaren sluitstuk, de laatste seizoenen actief bij Thes Sport, ondertekende enkele weken geleden een tweejarig contract bij Lierse Kempenzonen en hoopt de Pallieters komend seizoen mee uit het sportieve slop te trekken.
Hij krabde zich even in de haren, toen dat ene telefoontje van Lierse Kempenzonen kwam. Of hij iets voelde voor een overgang naar het Lisp, op een boogscheut van zijn woonplaats Broechem. En of hij op die manier profvoetballer wou worden. De honger sloeg toe bij het voetbaldier Bernd Brughmans, die na een gesprek met zijn werkgever het licht op groen zette. Hij is helemaal klaar om vanaf volgend seizoen fulltime doelman te worden.
“Op je 33ste verwacht je zoiets niet meer”, beseft Brughmans. “Ik had er ook genoegen mee kunnen nemen om mijn carrière bij Thes Sport verder te zetten. Met twee promoties in drie seizoenen beleefde ik een schitterende tijd in Tessenderlo. Maar de club heeft haar plafond bereikt. Promoveren kan er niet meer. Ondanks het huidige, moeilijke seizoen zal ik die ambitie straks wel terugvinden bij Lierse Kempenzonen.” Enkele weken geleden zakte Brughmans met Thes Sport nog af naar het Lisp. Als bankzitter, nadat de geruchten over een mogelijke transfer toen al de kop opstaken. “Eerlijk: het Lisp heeft toen wel indruk gemaakt op mij. Hoe de fans zich na die 1-0-voorsprong achter de ploeg schaarden. Daar droom je van als voetballer. Het Lierse dat ik toen aan het werk zag, doet me geloven dat het zijn hachje zal redden in eerste amateurklasse. Uiteraard hoop ik daar ook op. Onze overeenkomst geldt ook voor tweede amateurklasse, maar van dat scenario wil ik niet weten. Daar hoort deze club absoluut niet thuis.”
Loopbaanonderbreking
Het wordt straks hoe dan ook aanpassen ten huize Brughmans, waar vrouw en kind gewend zijn dat vaderlief hoofdzakelijk pendelt tussen werk en training. “Zo is het al twintig jaar. Eerst school en trainen, nadien werk en trainen. Ik zou ook niet alles op het spel gezet hebben om nog profvoetballer te worden, maar ik kwam tot een akkoord met mijn huidige werkgever. Binnen twee jaar kan ik terugkeren. Dat zette de deur helemaal open. Het zal me de gelegenheid geven om overdag te trainen en meer tijd te kunnen vrijmaken voor mijn gezin. Daar kijk ik zeker wel naar uit. Mijn vrouw en kinderen hebben immers al heel wat offers voor het voetbal gebracht.”