Poef! Wég vluchtelingen

Ze zijn weg! Echt waar. Ik weet niet of het u al is opgevallen, maar volgens mij zijn ze wel degelijk foetsie. De vluchtelingen en asielzoekers, bedoel ik. Sinds het coronagedoe ons belangrijkste hoofdbrekens werd, heb ik er in elk geval niks meer over gehoord. Op miraculeuze wijze zijn hele volksstammen Afghanen, Somaliërs en Syriërs van de aardbol verdwenen. Voor die vermaledijde vleermuis – of was het een schubdier? – de eerste Chinees besmette en corona vervolgens viraal ging, waren ze niet weg te branden van tablet en tv-scherm. En nu? Poef! Opgelost in het niets. Slechts schimmen uit het verleden. Zowel hier als daar, trouwens. Nog iets gehoord van de zeventig opvangcentra in ons land? Nieuws opgevangen van achter de muren van Broechem, Deurne, Kapellen of Linkeroever? Iets fundamenteels vernomen uit Kos of Lesbos? Berichten gehoord uit de grensgebieden van Syrië, Turkije, Griekenland, Macedonië? Iemand?

Nee, ze moeten wel weg zijn. En maar goed ook. Stel je voor dat zo’n virus binnensukkelt in een asielcentrum waar veel oudere mensen met een zwakke gezondheid samenzitten met veel kinderen. De infrastructuur is er nu niet bepaald op voorzien om gezinnen te scheiden. En je kunt een asielzoeker niet vragen om anderhalve meter afstand te houden, want dan zit hij op een andere asielzoeker. Hetzelfde geldt trouwens voor de kampen waar tienduizenden vluchtelingen in vaak erbarmelijke omstandigheden moesten ophokken met amper medische basiszorg. Je moet er niet aan denken wat een ramp het zou zijn geweest, hoe groot het menselijk leed, hoe zwaar de tol, als daar ook maar één iemand besmet zou zijn geraakt.

Maar je hoort, leest of ziet daar niks over. Dus kan het niet anders dan dat ze er niet meer zijn. Toch?

FOTO AP Vluchtelingen wachten op Lesbos om overgebracht te worden naar een detentiecentrum. Zouden ze er dan toch nog zijn?