Zelfs atletiekbaas Sebastian Coe pleit voor uitstel Spelen

In een brief aan IOC-voorzitter Thomas Bach pleit Sebastian Coe ervoor om de Olympische Spelen uit te stellen. Als voormalig hoofd van Londen 2012, voorzitter van de internationale atletiekfederatie én tweevoudig olympisch 1500 meter-kampioen is Coe een stem met veel gezag binnen de mondiale sport. Volgens Coe is juli 2020 haalbaar noch

wenselijk, onder meer omdat de gezondheid van de deelnemers niet kan gegarandeerd worden en omdat niet alle atleten onder dezelfde omstandigheden

kunnen trainen. Ondertussen hebben Canada en Australië als eerste landen afgezegd. Groot-Brittannië, Zwitserland en een steeds groeiende groep

van naties overwegen dezelfde maatregel, terwijl steeds meer atleten oproepen om naar 2021 te verkassen. Dick Pound, voormalig vicevoorzitter van het IOC, claimt zelfs dat het IOC dat

besluit al genomen heeft. Voorlopig houdt Lausanne officieel nog vast aan de vooropgestelde startdatum van 24 juli 2020. Pas over

een maand zou de beslissing vallen.

Knieën kapot spelen

Ze perste de voorbije jaren haar kapotte lichaam nog wat meer uit, en de beloning was zo zoet: Ann Wauters (39) kon zich geen mooier afscheid wensen dan de zomer in Tokio 2020. En toen kwam de smerigste tegenstander ooit langs: corona dwingt de Olympische Spelen zo goed als zeker tot uitstel. Is het dan over en out voor de ouderdomsdeken van Team Belgium? “Hoeveel pijn mijn knieën ook doen, ik kan nu niet zeggen: ik stop.”

In de benedenverdieping van haar woning beult ze zich dezer dagen af, meer dan ze zelf zou willen. Normaal gezien zou ze naar het Eilandje in Antwerpen trekken voor haar work-outs met de bekende kinesist Lieven Maesschalck. Of naar Namen, voor de ploegtrainingen met bondscoach/clubcoach Philip Mestdagh. “Gelukkig heb ik, toen we onze woning lieten bouwen, ook een privéfitnesszaaltje laten installeren. Ik kan me behelpen.” De vraag is alleen: waarom nog? Want het wordt steeds waarschijnlijker dat we straks spreken van Tokio 2021.

Begin februari, in de catacomben van de basketbalzaal van Oostende: tranen wellen op bij Ann Wauters. Zowat alles heeft ze al meegemaakt, titels en prijzen gepakt in alle uithoeken van de wereld. Maar bijzonder geëmotioneerd vertelt ze hoe met de olympische kwalificatie van de Belgian Cats dat laatste puzzelstukje is gelegd. Dat ze eindelijk haar droom – afscheid nemen op de Olympische Spelen – in vervulling ziet gaan. “Geen betere plek om mijn knieën kapot te spelen.”

Niet dus, zo lijkt het er steeds meer op. Terwijl ze net voor die Spelen haar lichaam de voorbije jaren afpeigerde, ook al schreeuwde het: het is genoeg. Wauters: “Ik hoop nog altijd dat de Spelen deze zomer kunnen doorgaan zoals gepland. De situatie verbetert nu toch in China, Japan en Zuid-Korea. Maar ik besef ook wel dat je moeilijk Europeanen, Amerikanen, Afrikanen naar Tokio kunt brengen als de situatie niet wereldwijd onder controle is. Het menselijke leed gaat voor op de Spelen. Geen Spelen in 2020 zou wel enorm pijnlijk zijn. We hebben daar zó hard voor gewerkt, ik hoopte zo op dat olympische afscheid.”

Wordt dit, net zoals olympisch vicekampioen op 100m vrije slag Pieter Timmers afgelopen weekend aangaf, de kroniek van een onaangekondigd/ongewild afscheid, verknoeid door corona? Wauters: “Ik laat de beslissing van het Internationaal Olympisch Comité op mij afkomen en zal alles op een rijtje zetten. Ik ga niet

zoals Timmers zeggen: boeken

toe, het is gedaan. Ik heb veel respect en begrip voor zijn beslissing, maar hij zit in een individuele sport, ik benader het vanuit de ploeg. Ik kan het niet over mijn hart krijgen om na een mogelijk uitstel te zeggen: en nu stop

ik.”

Heeft ze dan nog fut, energie en doorzettingsvermogen om zo mogelijk nóg een jaar door te gaan? “In juli, augustus dit jaar zal al duidelijk worden of de clubcompetities stilaan worden opgestart of niet. Als die beginnen, brei ik er misschien toch nog een seizoen aan en probeer ik door te trekken tot volgend jaar en kan ik daar hopelijk afscheid nemen.” Zegt de sportgrootheid, die – we durven het haast niet te vermelden, en zij wil het liever niet horen – dan een veertiger zal zijn in een fysiek veeleisende sport, die een aanslag op de gewrichten is die nu al om zeep zijn. Dan is de ouderdomsdeken van Team Belgium nog wat ouder. “Ssst, zwijg over tram vier.

(lacht) Het moeilijkste om te aanvaarden is dat mijn geest nog wil, maar mijn lichaam steeds minder kan. Maar hoeveel pijn mijn knieen ook doen, ik zie een afscheid

nu niet zitten.”

Snel weer pieken

Misschien komt deze gedwongen periode zonder competities de ploegsporters niet eens zo slecht uit, zegt ze. “Het is anders voor ons dan voor Nafi Thiam of Nina Derwael, die jaren naar dat doel toewerken en geen week na week matchen of competities hebben. Wij ploegsporters kunnen nu door die noodgedwongen break een paar maanden ons lichaam wat laten rusten, kleine blessuurtjes laten helen, trainen op kleine details… En wat de Belgian

Cats betreft: wij kunnen, met een paar oefenmatchen in de benen, heel snel weer pieken.”

Stel dat Tokio een jaar wordt uitgesteld, dan zal Wauters’ lichaam wel twee grote toernooien – het EK in juni 2021 en Tokio 2021 in de zomer – moeten verdragen. Te beginnen met het EK in Valencia, waar ze, zo zei ze dit voorjaar, als toeschouwer de Cats zou aanmoedigen. Wauters lacht. “Dat zei ik toen, ja. Het EK én de Spelen? Ja, wie weet?”

FOTO PHOTO NEWS Wauters was begin vorige maand zichtbaar heel geëmotioneerd bij de kwalificatie voor de Spelen.