Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik word er niet jonger op”
Dirk Van Tichelt neigt naar de aanpak van wijlen Jean-Luc Dehaene, de politicus die de problemen pas aanpakte als die ook effectief optraden. “Ik ga er nog steeds van uit dat de Spelen op 24 juli beginnen.”
De Antwerpse judoka verkeert in een zeer specifieke situatie. Hij streeft nog naar een ticket voor Tokio 2020, maar zag de meeste kwalificatietoernooien van de kalender verdwijnen. Uitstel naar 2021 zou hem meer kansen bieden. Anderzijds: op zijn 35ste durft het lichaam wel eens te haperen. Kan hij het slopende regime van een topjudoka nog twaalf maanden langer verdragen?
Zou een verschuiving naar 2021 dus goed nieuws dan wel slecht nieuws zijn voor hem? “Moeilijk te zeggen. Het is trouwens niet omdat er een land zoals Canada nu al afzegt dat de boel helemaal stilgelegd wordt. In Moskou 1980 en Los Angeles 1984 waren er door boycots toch ook een stel landen afwezig? Neen, ik blijf gewoon doortrainen. Tot ik het officiële bericht verneem. En pas dan zal ik beslissen of ik al dan niet verder doe. Ik weiger te speculeren.”
Pieter Timmers heeft al onomwonden laten weten dat een bijkomend jaar voor hem geen optie is. “Zo ver ga ik dus niet. Ik ontken niet dat het moeilijk zou worden. Ik word er niet jonger op. Het gaat altijd moeilijker. Hoe dan ook, die gezondheidscrisis is het belangrijkste op dit moment. De rest – ook de Spelen – is bijkomstig.”
Vader van twee
Van Tichelt probeert ondertussen zijn taak als vader van twee jonge kinderen te combineren met zijn trainingsarbeid. “Niet evident hoor. Ik moet zelf instaan voor de opvang van mijn kinderen. Voorlopig kan ik het nog bolwerken, maar hoe lang kan ik dat volhouden? Maar goed, dokters en verplegers zullen ook wel af en toe een dipje hebben. En hun welzijn is een stuk belangrijker dan het mijne. Bovendien kan ik me troosten met het besef dat ik al drie Spelen achter de rug heb en dat ik die medaille al beet heb.”
De topsporthal in Wilrijk is ondertussen weer opengegaan, maar dat is geen optie voor Van Tichelt. “We kunnen daar alleen voor fitness terecht, maar dat kan ik thuis ook. Sowieso mogen mijn kindjes niet mee naar Wilrijk. Zodoende maak ik in de voormiddag van de fitness boven een speeltuin voor hen, en ga ik ’s middags met de kleine mannen naar buiten. Sparren kan helaas niet meer. Nochtans zijn dat mijn favoriete trainingen - op de mat, met een sparringpartner. Wij judoka’s zijn behoorlijk zwaar getroffen, omdat wij geen sportspecifieke oefeningen meer kunnen doen. Gelukkig heb ik door de jaren heen voldoende judokennis opgedaan om die technieken zelfs na enkele weken stilleggen weer snel beet te hebben.”
Van Tichelts nearest and dearest – een man of vijftien - hadden hun Tokioreis al geboekt. “Als het niet terugbetaald wordt, gaan ze dan maar als toerist naar Japan. Mijn familie plant zijn vakantie aan de hand van mijn belangrijke toernooien. Zonder Spelen zal het een stuk rustiger zijn in Tokio.”