Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Isaura, 30, kerngezond en toch bezweken aan corona
Isaura was sportief, nooit ziek en had “propere longen”, ook vriend Sauro kon haar niet redden
Veruit de jongste coronadode in ons land is ze, de Genkse verpleegster Isaura Castermans (30). Nooit een medisch kwaaltje, nooit een dag ziek. Niemand die weet waar ze het virus, dat zeer uitzonderlijk haar hartspier deed ontsteken, opdeed. Haar vriend Sauro Cimino (35), dokter in opleiding, probeerde haar nog te reanimeren, maar in het ziekenhuis overleed ze. “Omdat ik zelf besmet ben, moet ik haar begrafenis via Skype volgen.”
Hij: hulpverlener met Italiaanse roots langs vaderszijde. Zij: hulpverleenster met Italiaans bloed langs moederskant. Isaura en Sauro stonden voor passie, lekker eten, romantiek, zorgen voor elkaar en la famiglia. “Ons gezinnetje was héél belangrijk voor ons. We deden alles samen. Elk halfuur kreeg ik van Isaura wel een bezorgd whatsappje”, zegt Sauro (35), in Maastricht bezig aan zijn laatste studiejaar dokter en vrijwillig brandweerman in Diest.
Het koppel was onafscheidelijk en had een duidelijk toekomstplan, na drie jaar afwisselend inwonen bij de (schoon)ouders. “We waren net verhuisd naar ons eigen appartement in het centrum van Genk. Er leek een last van Isaura’s schouders gevallen.
Ik ben echt gelukkig nu, zei ze vorige week nog. Het feit dat ze op haar eigen benen stond en we dag in, dag uit samen konden zijn, maakte haar blij. We droomden al luidop van de volgende stap: over enkele jaren een huis met een grote tuin, een hond en een kat. En wie weet trouwen en kindjes.”
“Ze is overleden”, zei de dokter
Het koppel fitnesste vaak samen, tot zelfs vier keer per week. Het werd een gedeelde passie, net geen verslaving. Sinds een jaar werkte Isaura in het Genkse woonzorgcentrum Prinsenpark. Alleen lof daar over haar werk. Ook afgelopen dinsdag had de punctuele Isaura bejaarden in lockdown verzorgd. Ze draaide lange shiften en was niet te beroerd om overuren te kloppen.
“Dinsdagavond zei ze dat ze zich niet lekker voelde”, vertelt Sauro, die een dag later ook kampte met tijdelijke koorts, hoesten en een grieperig gevoel. “Als hulpverleners denk je automatisch meteen aan corona, dus hebben we op woensdag een test gedaan bij onze huisarts.”
Donderdagochtend volgde een eerste paniekaanval. “Isaura vroeg eerst om een ambulance te bellen, maar zei nadien in bed dat ze zich alweer beter voelde. ’s Namiddags volgde een tweede
paniekaanval en heb ik meteen de 112 gebeld. Ik zei: Isaura, nu ga je even gewoon naar mij luisteren, er klopt iets niet. Luttele seconden later verloor ze het bewustzijn en voelde ik geen polsslag meer.”
In de daaropvolgende minuten ging ongerustheid over in blinde paniek en moest Sauro de reanimatie starten. “Ik handelde puur op instinct. De hulpdiensten waren extreem snel ter plaatse en hebben het toen overgenomen. Ik wist van mijn ervaringen als vrijwillig brandweer dat familie niet mee in de ambulance naar de spoed mag, maar toch was dat een zeer confronterend moment. Ze reden weg met Isaura en ik zat thuis te wachten op hoopvol nieuws.”
Dat laatste kwam er niet meer. Een uur later moest hij via de telefoon vernemen dat zijn grote liefde overleden was.
Sauro Cimino
Partner van Isaura
“Ze zeiden me dat het hoogst uitzonderlijk is dat het virus haar hartspier deed ontsteken.”
Longen onaangetast
Sauro’s woorden stokken. Gezinnetje, toekomstplannen, in minder dan 48 uur was het allemaal verdwenen. Zijn grote liefde is officieel ’s lands jongste coronadode. Alleen mannen van middelbare leeftijd die drinken en roken bezwijken? Een fabel.
Wat haar plotse overlijden zo rauw maakt, is dat er geen sprake is van een medische voorgeschiedenis. Geen dag in het ziekenhuis, geen dag ziek thuis. “Isaura was kerngezond. Buiten wat kniepijn heeft ze nooit last van iets gehad”, zegt Sauro. “Er heeft geen autopsie plaatsgevonden maar omdat ik ooit stage liep in het ziekenhuis kon ik enkele dokters opbellen. Ze zeiden me dat het hoogst uitzonderlijk is dat het virus haar hartspier deed ontsteken. Dat is haar fataal geworden. Aan haar longen was werkelijk niets te zien. Aangezien ze nog zo jong was, hebben ze haar drie kwartier vergeefs proberen te reanimeren.”
Zonder afscheid, via Skype
Naast Isaura blijkt ook hij besmet met corona. Hij voelt zich schuldig, zegt hij hoestend via de telefoon. “Al dagen zit ik te piekeren over hoe we dat virus in godsnaam in huis hebben gehaald.”
Het rusthuis telt geen enkele besmetting, klinkt het stellig. Hun Italiaanse roots? Ondenkbaar, zegt Sauro, wegens geen contacten met besmette Italianen. Via zijn interventies met het brandweerkorps? “Ik zie echt niet waar en hoe.”
Dat hij niet eens afscheid kon nemen, valt Sauro ontzettend zwaar. “Ik had haar zo graag nog ingefluisterd hoe graag ik haar heb gezien, hoe goed ze voor mij is geweest. Isaura voelde zich schuldig als ze door onze lange shiften eens niet voor mij had kunnen koken. Zo was ze, ongeevenaard, zorgzaam in het extreme. Intussen ligt ze opgebaard in een gesloten kist. Omdat ik nu zelf besmet ben, moet ik haar begrafenis vrijdag via Skype volgen. Nooit heb ik mij zo onmachtig gevoeld.”