Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“De gorilla’s weten heel goed dat er iets niet in de haak zit”
Meer dan bij de andere dieren vraagt de verzorging van de mensapen in deze dagen de grootste voorzichtigheid. Zij kunnen immers het coronavirus krijgen van en doorgeven aan de mens.
Mayani ziet ons van ver aankomen. Ze loopt van achter in het hok tot aan de vensters, recht haar pezige lichaam en trommelt met beide
handen op het glas. Pas wanneer we dichterbij komen, zien we het. Op de rug van de gorilla zit er nog eentje, een mini-exemplaar. Het is de kleine Thandie die onverstoord blijft onder de zottigheid van haar moeder en zich dapper vastklampt aan haar nek. De bijna anderhalf jaar oude geboren en getogen Antwerpse kan best zelf rondlopen, hoor. Ze speelt ook graag met Amahoro, de enige oostelijke laaglandgorilla in de groep (alle anderen zijn van het westelijke laagland), maar dikwijls wil de peuter toch gewoon het liefst bij haar mama zijn, zoals nu.
Terug naar de basis
Yoran Jochems (28) kent zijn dieren door en door. Afwisselend met een collega, is hij hier nu om de dag. Normaal zijn ze met zijn vijven, maar drie van zijn collega’s bij de mensapen zijn tijdelijk werkloos. Afhankelijk van hoe lang de sluiting nog duurt, komen die collega’s terug en wordt hij zelf een tijdje technisch werkloos. Maar zo ver is het nog niet. “We plooien nu terug op de basis”, zegt Yoran. “Nu er geen bezoekers zijn,
moeten we niet meer poetsen en kunnen we ons 100% op de dieren concentreren.”
De mensapen leven zich meer dan ooit uit met ‘enrichment’. Ballen, puzzels, brandslangen, takjes, gereedschappen, alle dingen die hun nieuwsgierigheid kunnen aanwakkeren, komen in aanmerking voor de dagelijkse activiteiten. Yoran gaat de lunch van de gorilla’s ‘verstoppen’ in hun buitenperk. Hij strooit tomaten rond. Daarnaast staan vandaag ook wat ze ‘apenstoppen’ noemen op het menu, pellets, dikke korrels waar essentiële voedingsstoffen in zitten en die ze ook lekker vinden. Ondertussen staat een hok verder de chimpansee Chita wild zwaaiend de aandacht van fotograaf Jan te trekken. Chita is dol op camera’s en laat zich graag in alle mogelijke poses fotograferen.
Vlooien
“De apen weten heel goed dat er iets niet helemaal in de haak zit”, vertelt Yoran. “Elke dag van het jaar zien ze buiten ons nog een massa andere mensen en nu zien ze toch al twee weken zo goed als niemand meer. Sinds de dierentuin gesloten is, zijn ze veel nieuwsgieriger als er dan toch een keertje, zoals bij jullie nu, wat vreemd volk over de vloer komt. Ze zoeken ook meer interactie met elkaar, ze spelen meer en zitten elkaar vaker te vlooien.”
Voor hij het verblijf van de gorilla’s ingaat, zet Yoran een mondmasker op en trekt hij handschoenen aan. Straks zal hij ook zijn schoenen ontsmetten. “Mensapen kunnen zelfs elke gewone verkoudheid van ons overkrijgen”, legt hij uit. “En dus ook het coronavirus. We nemen geen enkel risico. Zij kunnen het trouwens ook doorgeven aan ons.”
Toeter
Een toeter weerklinkt en onmiddellijk komen de gorilla’s in beweging in hun binnenverblijf. Ze gaan een trapje af, wandelen door een tunnel onder het wandelpad en komen er aan de overkant in het buitenperk weer uit. De eerste is Mayani. Terwijl ze Thandie losjes balanceert op haar linkeronderarm, grabbelt ze met haar rechterhand zo snel mogelijk alle tomatenstukjes die ze kan vinden bij elkaar en gaat die dan wat verder smakelijk zitten oppeuzelen. Iets later komt Mambele op haar dooie gemakje het duo vervoegen. De gorilla met de prominente pruillip is ook zwanger. Later dit jaar mag Thandie zich verheugen op een speelkameraad, een halfbroer of zusje.
Elke werkdag is Yoran hier acht uur met zijn apen bezig. ’s Nachts zijn de dieren helemaal alleen. Dat zijn ze zo gewend. “Ze maken hun nest zodra het begint te schemeren en ze staan pas op wanneer het weer licht wordt.”
Nu het zomeruur net is ingegaan, is dat toch weer een uurtje langer dat ze ’s ochtends nog wat in hun bed kunnen blijven soezen.