Wie koopt dan nog tulpen?

Je hoort geregeld zeggen dat we in oorlog zijn met het coronavirus, om maar te zeggen hoe ernstig de situatie wel niet is. Maar voor Willem Buiter (70), een in New York wonende professor, auteur en vroegere hoofdeconoom van bankenreus Citigroup, is het erger dan een oorlog. Omdat de economie verstoord is zowel aan de aanbodzijde (er wordt veel minder gewerkt en geproduceerd) als aan de vraagkant (burgers en bedrijven geven veel minder geld uit), en dat zonder de compensatie van een defensie-industrie in overdrive. De Amerikaanse regering stuurt deze maand cheques naar gezinnen zodat ze kunnen blijven spenderen, “wat tijdens de Tweede Wereldoorlog niet hoefde”, aldus Buiter in een interview in De Tijd.

De econoom pleit ook voor solidariteit tussen de sterkere en zwakkere Europese landen. Dat zou onder meer kunnen door de inzet van het Europese noodfonds, dat 410 miljard euro in kas heeft. Normaal zijn daar voorwaarden aan verbonden, zoals economische hervormingen, maar de ZuidEuropese landen vinden dat de nood daarvoor te urgent is. De meeste lidstaten stemden al in, maar vooral Nederland ligt dwars. Het leidt tot woedende reacties, zoals die van de Italiaanse voorzitter van het Europees Parlement David Sassoli: “Aan wie verkopen jullie straks je tulpen?”

Onze minister van Financiën Alexander De Croo zit op de golflengte van de solidariteit. In wezen is zijn argument hetzelfde als dat van de Nederlanders: eigenbelang. Als enkele van de grootste economieën in de Europese Unie zouden zinken, dan is dat voor ons ook alleen maar slecht nieuws, aldus De Croo in

De Zevende Dag. En aan het virus hebben zij nu eenmaal geen schuld.

De houding van De Croo is in elk geval humaner dan die van onze noorderburen. Italië en Spanje krijgen hun meer dan achthonderd doden per dag amper begraven; dit is niet het meest geschikte moment voor een les in financiële striktheid. Solidariteit gaan we in de komende tijden trouwens nog op vele fronten nodig hebben. Bij elke crisis zijn het de zwaksten die het meest te lijden hebben, zo merken ze ook nu al bij de OCMW-diensten in onze provincie. Ze zeggen dat ze zich schrap zetten voor een aanzienlijke stijging in steunaanvragen, maar ook dat ze er klaar voor zijn. In Brussel stelde de eigenaar van Tour & Taxis een leegstaande hangar ter beschikking voor mogelijk zieke daklozen en

sans-papiers. Dat is een goede zaak. Het kan niet de bedoeling zijn dat we mensen Titanicgewijs uit de reddingssloepen duwen, in de eigen buurt niet, en binnen Europa niet.