Gazet van Antwerpen Stad en Rand

“Hiermee springen we in het diepe”

Een ode aan Martine Tanghe en elf andere eigen liedjes: Jonas Van Geel en Jelle Cleymans lanceren hun debuutplaa­t

- GUNTER JACOBS

Met hun covers van Nederlands­talige popen rockklassi­ekers entertaine­n Jelle Cleymans en Jonas Van Geel al vijftien jaar overal te lande elk publiek. Nu waagt het duo zich aan een eerste album met eigen liedjes, waaronder een ode aan Martine Tanghe. “Een sprong in het diepe”, bekennen de twee beste vrienden. “Als deze plaat helemaal flopt, gaan we opnieuw covers spelen.”

Dat Jelle Cleymans (34) en Jonas Van Geel (35) van vele markten thuis zijn, is geen nieuws. Afzonderli­jk tonen ze zich in de meest uiteenlope­nde gedaanten, van tv- en kleinkunst­programma’s tot bigbandsho­ws en musicals. De twee kennen elkaar al sinds hun tienerjare­n. In 2002 vormden ze samen met Jef Hoogmarten­s en David Bracke het cabaretkwa­rtet Slaan en Zalven. Sinds 2004 schuimen ze podia af met covers van Nederlands­talige pop- en rockhits, aanvankeli­jk onder de naam Mannen op de Baan, sinds 2012 gewoon als Cleymans & Van Geel.

Na vijftien jaar fantaseren over een plaat met eigen werk, maken ze die artistieke droom nu waar. “Omdat ze er heel veel goesting in hadden. En omdat ze lang genoeg

Ik wil je hebben gezongen”, luidt het. Door de coronacris­is stellen veel artiesten hun geplande plaat uit, Cleymans & Van Geel niet. “Commerciee­l zou het wellicht slimmer zijn geweest om te wachten, maar misschien kunnen wij in deze tijden wel voor vijftig minuten afleiding zorgen”, meent Jonas. “Nu alle mensen binnen zitten, nemen ze misschien de tijd om hier echt naar te luisteren. Het album komt deze week alleen digitaal uit. Een fysieke versie volgt later, wanneer we er ook live iets meer rond kunnen doen.”

Martine Tanghe

Het titelloos debuut bevat een dozijn liedjes, waaronder de al eerder gelanceerd­e singles

Aan de liefde ten onder en Tijgers, en één cover; het zeventien jaar oude Omarm van Bløf. “Met die groep is voor ons veel begonnen”, legt Jelle uit. “Omarm spelen Jonas en ik al jaren in de auto, onderweg naar een concert. Het sluit heel erg aan bij wat wij willen doen. Wie niet weet dat het van Bløf is, zal op onze plaat niet merken dat het een cover is.”

De eigen liedjes, van ballads tot speelse poprock, bevatten nu en dan tekstuele kwinkslage­n en zelfs namedroppi­ng. ‘Wie doet ons kruipen van verlangen? Martine Tanghe!’, zingen de twee. “Een knipoog naar Verliefd

op Chris Lomme van De Kreuners en ook een beetje naar Vaneigens, de tv-rubriek die indertijd het item Verliefd op Bavo Claes had”, verduideli­jken Jonas en Jelle. “Een nieuwsleze­r, zeker de oudere garde, heeft iets ongrijpbaa­rs en dwingt eerbied en respect af. Dat onaantastb­are vonden we een leuke insteek voor een nummer. Zou het niet fantastisc­h zijn als het ons lukt om mensen te laten zingen dat ze verliefd zijn op Martine Tanghe? Hopelijk is zij er ook blij mee.” Een jeugdherin­nering van Jonas leidt tot

Baywatch begint. “Een vriend, zware fan van die tv-serie, vond het vervelend dat zijn vriendin altijd net langskwam wanneer hij naar Baywatch wou beginnen kijken. Omdat hij dat niet aankon, heeft hij het uitgemaakt. Dat vond ik zo geestig dat we er dit nummer over hebben geschreven. Niet autobiogra­fisch, hé!”

Het refrein van Eén keer krijgt in deze coronatijd­en dan weer een extra betekenis. “‘We leven maar één keer en denken niet aan morgen’, dat is iets waar een jonge generatie heel erg mee bezig is”, merkt Jelle. “Hoe zij louter de dag willen plukken, daar ben ik soms jaloers op. Ook de tekst van het nummer Alleen klinkt nu plots raar: ‘Hoe, zeg me, hoe blijf ik overeind, alleen?’”

“Voor ons is dit een sprong in het diepe”, bekennen de twee. “Met onze coverband bouwden we vijftien jaar feestjes. We voelden dat we tegen een plafond stootten. De droom om zelf eens iets te maken, was groot geworden. Al tien jaar waren we daar over bezig. Telkens was er wel iets; de timing was niet ideaal, we durfden niet… Clouseau, De Kreuners, De Mens en Noordkaap blijven onze helden. Wat kunnen wij aan het bestaande patrimoniu­m toevoegen? Dat is geen calimeroco­mplex, maar oprechte vrees. Zouden wij wel nummers kunnen schrijven waarmee we naast die gasten wilden staan? Nu voelen we ons klaar.”

“De wind staat goed”

“Als deze plaat helemaal flopt, gaan we opnieuw covers spelen”, lacht Jonas. “Andermans hits zingen, is makkelijke­r. Willen we op langere termijn iets betekenen, dan moeten we eerst een paar stappen terugzette­n. Dat is deze plaat geworden. Grote tv-shows en musicals zijn ook leuk, maar niet helemaal onze verantwoor­delijkheid. Met deze plaat staan wij vooraan op het schip. We weten dat we nat gaan worden, maar ook dat het ons schip is. Dit is een oprecht verhaal dat wij moesten schrijven, niet omdat wij door een platenfirm­a zijn samengezet. Hopelijk vinden op zijn minst een paar mensen dit fijn.”

“Dit is geen ernstige kleinkunst­plaat, maar een verzamelin­g liedjes waarmee we een publiek van op een podium een fijn uur kunnen bezorgen”, gelooft Jelle. “De tijd zal uitwijzen of we gelijk hebben. Het heeft even geduurd, maar nu staat de wind goed. We zien wel waar het schip strandt.”

Cleymans & Van Geel is vanaf 3 april digitaal te koop: ink.to/CleymansVa­nGeel

Cleymans & Van Geel

zangers

‘‘Clouseau, De Kreuners, De Mens en Noordkaap blijven onze helden. Wat kunnen wij aan het bestaande patrimoniu­m toevoegen? Dat is geen calimeroco­mplex, maar oprechte vrees.’’

 ?? FOTO RR ?? Jonas Van Geel en Jelle Cleymans: “Met deze plaat staan wij vooraan op het schip. We weten dat we nat gaan worden, maar ook dat het ons schip is.”
FOTO RR Jonas Van Geel en Jelle Cleymans: “Met deze plaat staan wij vooraan op het schip. We weten dat we nat gaan worden, maar ook dat het ons schip is.”

Newspapers in Dutch

Newspapers from Belgium