Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik ga een grote kaars branden voor de verpleegsters”
87-jarige Jeaninne uit Mechelen overwint na hart- en heupoperatie ook corona
Jeaninne De Guise
Herstelde tachtiger
“Helemaal alleen op een kamer, afgesloten van de buitenwereld. Het herinnerde me aan de oorlog die ik als 8-jarige meemaakte.”
Jeaninne De Guise (87) uit Mechelen is gisteren ontslagen uit het ziekenhuis, precies tien dagen nadat ze er op de spoed positief had getest op het coronavirus. De kranige dame herstelt verder bij een van haar dochters, heel dankbaar om de goede zorgen die ze kreeg. “Iedereen was zo lief in het ziekenhuis”, zegt ze. “Die corona doet mij echt aan de oorlog denken.”
Alhoewel Jeaninne niet gelovig is, weet ze al wat ze gaat doen eens ze opnieuw bij haar dochter Sil (49) in Mechelen is, waar ze normaal bij inwoont. “Ik ga een grote kaars branden voor de verpleegsters, want ze verdienen het”, zegt Jeaninne. Voorlopig verblijft ze bij haar dochter Claudia (52) in Werchter, waar ze zich twee weken geleden ziek begon te voelen. “Ik merkte dat ik bloed verloor toen ik naar het toilet ging. Ik had last van diarree, voelde me misselijk en had geen fut meer. Niets lukte nog”, vertelt de dame.
Haar dochter, die zich ook niet echt opperbest voelde, haalde er de huisarts bij. Zes dagen later werd Jeaninne via de dienst spoedgevallen opgenomen in het AZ Sint-Maarten in Mechelen. “Dokters en verpleegkundigen waren helemaal ingepakt, met handschoenen en glazen schermen voor hun gezicht. Het voelde allemaal erg vreemd aan”, getuigt Jeaninne. Uit een test bleek na enkele uren dat het coronavirus haar te pakken had. Ze kwam terecht op een van de geïsoleerde corona-afdelingen en kreeg er zuurstof. “Helemaal alleen op een kamer, afgesloten van de buitenwereld. Het herinnerde me aan de oorlog die ik als 8-jarige meemaakte. Toen mochten we ook niet buiten”, zegt ze.
Het contact tussen de patiënt en het verplegend personeel verliep met alle voorzorgen. “Het was afgemeten. Een verpleegkundige maakte wel eens een praatje, maar dat gebeurde vanop anderhalve meter afstand”, legt Jeaninne uit. Toch heeft ze over de verzorging allesbehalve te klagen. “Al het personeel was zo lief. Je mocht alles vragen, niets was te veel. Ik ben die mensen echt heel dankbaar. Schrijf dat zeker op”, benadrukt ze.
Bucketlist
Hoewel ziekenbezoek niet toegelaten was, had Jeaninne veel steun aan haar familie. “Ik had gelukkig mijn gsm met 3G. Zo kon ik bellen met mijn kinderen en zij met mij. Daar trok ik me aan op”, zegt ze.
“We hebben al een hele bucketlist van Mechelse restaurantjes die we willen bezoeken als dit allemaal voorbij is”, vertelt dochter Sil Imbrechts. Ook zij is vol lof over de opvang in het ziekenhuis. “Elke dag belden de medische secretaresses van de corona-afdeling me op om te vertellen hoe het ging met mijn moeder. Wij hebben daar echt veel aan gehad.”
Haar familie is enorm opgelucht. “Het had anders kunnen aflopen, maar ons mama is een taaie. Tien jaar geleden onderging ze in Aalst al eens een operatie aan een van haar hartkleppen. Vorige zomer brak ze haar heup bij een stomme val en moest ze opnieuw een operatie ondergaan”, vertelt Sil. Haar moeder woont normaal bij haar in, maar ook zij en haar man liepen corona op. “Toen wij plots ziek werden, is mijn zus Claudia moeder meteen komen halen. Nog nooit heb ik me zo slecht gevoeld. Ik was ook heel erg moe en viel thuis zelfs een keer flauw”, zegt ze.
Toen ze na een week maar niet beter werden, stuurde de huisarts hen naar het triagepunt. “Mijn koorts liep op. In het triagepunt ben ik na het onderzoek opnieuw flauwgevallen. Zo belandde ik zelf ook op spoed, waar ik uitstekend ben opgevangen. Er was even twijfel of ik opgenomen zou worden, maar ik mocht gelukkig opnieuw naar huis. Een week later vertoonden mijn moeder en mijn zus de eerste symptomen. Ik ben dus opgelucht dat mama het ziekenhuis mocht verlaten”, zegt Sil nog. Jeaninne, die door haar leeftijd en haar medische voorgeschiedenis tot de risicogroep behoort, beseft dat ze geluk heeft gehad. “Ik ben van voor de oorlog en die corona doet me echt denken aan de oorlog.”