Met z’n allen gezellig online

In ons land gelden strenge maatregelen om het coronavirus in te dijken. Ook uw krant leeft die strikt na. Op de redactie loopt nog amper volk

rond. Wie kan werkt van thuis. Onze journalisten vertellen dagelijks

hoe zij de coronacrisis doormaken.

Sinds de eerste stofzuiger het in mijn handen amechtig reutelend begaf, onderhoud ik een speciale relatie met elektrische apparaten. Die relatie is duidelijk afgelijnd: ik werk, zij meestal niet. Dat is in het digitale tijdperk niet anders. Tig telefoontjes heeft me dat al gekost naar IT-afdelingen. Daar zitten mensen die daarvoor doorgeleerd hebben. Blijkbaar allemaal met dezelfde cursus, getuige het standaardantwoord “hebt u al eens geprobeerd het af en dan weer op te zetten?”.

Nu ja, het dient gezegd, dat helpt in vele gevallen. En anders is er nog altijd de probate methode die door onze voorvaderen met zoveel succes werd toegepast in Belgisch Congo: als het niet werkt, sla er dan eens op.

Tot mijn grote consternatie had ik na bijna drie weken thuiswerken nog geen enkele digitale panne gehad. Het redactiesysteem werkte voorbeeldig, de Skype-vergaderingen liepen gesmeerd, er was nog geen letter verdwenen, gecrasht, dan wel ontploft. Halleluja! De aandachtige lezer merkt evenwel

aan het gebruik van de onvoltooid verleden tijd dat dit sprookje niet kon blijven duren.

Zullen we na jouw werk online een familiequiz doen?, vroeg mijn vrouw. Dat moest ervan komen. Je kunt geen site openen of je wordt aangespoord om je te ontspannen met virtuele ongein. Van huiskamerkickboxen tot het vlechten van mandjes uit links gedraaide sojascheuten, er is geen ontsnappen aan. Ja, ja, bromde ik, niet beseffende wat ik me daarmee op de hals haalde.

En daar zaten we dan. Wij aan de eettafel, een deel van ons nageslacht in hun woonkamer, via Google Duo verbonden door een wazig computerscherm.

Vrouwlief leest voor. Schrijf de antwoorden op het speciale antwoordformulier. Oei, dat moeten we nog afdrukken dan. Dju, geen connectie met printer. Ha, toch! Shit, het papier loopt vast. Geen erg, de tekst stond er toch maar half op. Noteer het dan toch gewoon op papier, man! Oké, oké, we houden het beschaafd.

De eerste ronde is er blijkbaar een met beeldvragen. Dat gaat toch niet! We kunnen niet én de kinderen zien én die stomme foto’s. Haal dan maar een tweede scherm. Zo, kunnen we nu verder? Maar kijk nu, er zijn ook geluidsfragmenten. Ja, zeg, ik ga hier geen dj spelen op mijn toetsenbord om gedurig om te schakelen hé! We halen jouw pc er ook nog even bij. Beeld nu, geen klank, verdorie! Oei, sorry, verkeerde muis. En scrol niet zo ver door, allez zeg, nu kunnen we de antwoorden al lezen.

Een uur later ziet de woonkamer eruit als de afdeling klein elektro van het recyclagepark, heeft mijn kleindochter van zeven de quiz gewonnen, zitten alle kabels hopeloos door elkaar en heeft mijn humeur een antarctisch dieptepunt bereikt.

Dat was gezellig hé?, vindt mijn vrouw. Oh kijk, je kunt ook Rummikub downloaden en dat met de hele familie spelen. Zullen we?

Beste collega’s van IT. Die ruit zal ik zelf wel herstellen. Maar kan ik een nieuwe laptop krijgen?

WIM DAENINCK NIEUWSMANAGER