Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Hoe sterk is de eenzame voetballer?
Geen wedstrijden en ook geen familie in de buurt: buitenlandse spelers in ons land zien af
William Togui (23, KV Mechelen) “Ik mis mijn gezin nog meer dan anders”
Alsof een lockdown al niet erg genoeg is. Sommige buitenlandse voetballers in België konden tijdelijk terugkeren naar hun thuisland, maar anderen zitten momenteel duizenden kilometers verwijderd van hun familie. Eenzaamheid troef. Hoe gaan ze daarmee om?
“Op zich is mijn routine niet veranderd. Ik ga lopen in plaats van te trainen, maar daarna doe ik nog wat oefeningen, eet ik, zet ik muziek en mijn PlayStation op en speel ik Tomb raider, Need for
speed of FIFA online, met vrienden. Voor mezelf zorgen is ook geen probleem, mijn mama heeft me leren koken. Alleen mis ik het voetbal en zie ik mijn vrienden niet meer. Normaal spreek ik geregeld af met andere Ivoriaanse spelers, zoals Deli van Club Brugge en Niangbo van AA Gent, maar dat kan nu niet meer. Ook de club heeft nog eens benadrukt dat we geen verre verplaatsingen mogen doen. Maar we bellen wel nog om elkaar op te peppen.”
“Waar ik het het moeilijkst mee heb, is dat mijn familie hier niet is. De bedoeling was dat Ange, mijn vrouw, in oktober al met ons dochtertje Enora (2) naar België zou komen, maar dat is nog altijd niet gelukt. Ze heeft haar job in een autozaak in Abidjan en ze kan geen vakantie krijgen. Ik mis hen enorm, nog meer dan anders. Normaal vergat ik die zorgen op het veld, maar nu zit iedereen bij zijn gezin en zit ik helemaal alleen op mijn appartement. Het doet een mens nadenken. Gelukkig is de situatie in Ivoorkust niet dramatisch – honderd besmettingen en vijf doden waren de laatste cijfers die ik zag. Vandaar ook dat veel Ivoriaanse voetballers uit Italië, zoals Gervinho, er nu vertoeven. Maar ik heb Ange toch op het hart gedrukt dat ze niet te veel volk mag binnenlaten. In een fractie van een seconde kan je besmet raken.”
“Moest de competitie worden stopgezet, zou ik ook zo snel mogelijk naar Ivoorkust vliegen, maar om eerlijk te zijn, zou ik graag verder voetballen. Ik wilde dit seizoen minstens tien goals maken – ik zit nu aan negen – en ik wilde vooral Play-off 1 spelen met KV Mechelen. We waren er dichtbij en wie weet hadden we zelfs vierde kunnen worden en een Europees ticket kunnen bemachtigen. Maar ach, we zien wel. De gezondheid staat voorop.”