“Ik hoop dat de solidariteit deze crisis overleeft”

Heidi Den Hollander (52) overleeft corona met hulp van vrienden

“Het klinkt raar, maar ik heb geluk dat ik kanker heb en mensen me willen helpen”, zegt Heidi Den Hollander (52) uit Antwerpen. “Ik zie veel solidariteit, corona maakt mensen empathisch en vrijgevig. Maar wat als deze crisis voorbij is? Zakt de aandacht voor de zwaksten dan weer weg?”

In ’t Spoor in Antwerpen-Noord, een wijkgezondheidscentrum dat eerstelijns medische zorg biedt aan patiënten in een kwetsbare situatie, maken de dokters zich zorgen. “We zien weinig patiënten en dat is zorgwekkend”, zegt dokter Alizé Keusters. “We zijn wel blij dat ze de richtlijnen opvolgen en binnenblijven, maar we zijn bezorgd over onze kwetsbare populatie. Er zijn patiënten die erg ongerust zijn, anderen lijken niet goed te beseffen wat er aan de hand is. Daarom bellen we ze op om ze beter te informeren.” “We maken ons vooral zorgen over de patiënten die chronische pathologieën hebben, zoals diabetes of hartproblemen. Ik begrijp hun angst, maar om nog meer problemen op langere termijn te vermijden, spreken we degenen zonder respiratoire klachten actief aan om op consult te komen. We passen alle verplichtingen toe om de patiënten veilig te kunnen ontvangen.” Heidi Den Hollander is kankerpatiënte en woont alleen. Met haar zoon en dochter heeft ze momenteel alleen online contact. Ze redt zich wel, zegt ze, maar eenvoudig is het niet.

“Vooral financieel is het moeilijk. Ik leef al mijn hele leven in armoede. Mijn jeugd heb ik in instellingen doorgebracht. Ik heb honger geleden, ik heb geweld en misbruik gekend. In 2013 werd MS bij mij vastgesteld, in 2015 borstkanker. Ondanks een dubbele borstamputatie en het verwijderen van mijn baarmoeder en eierstokken is de kanker sinds begin dit jaar helemaal terug. Tot heel recent leefde ik met het verdict palliatief, nu ben ik opnieuw in behandeling.”

Heidi leeft van een ziekte-uitkering. Met aftrek van haar vaste en medische kosten moet ze het stellen met 150 euro per maand. “Ik leef meestal van voedselpakketten, maar nu probeer ik kracht op te bouwen door gezond te eten. Maar gezond is duur. Ook mijn wekelijks vervoer naar Gasthuisberg in Leuven, met de trein of taxi, tikt aan. En de medicijnen natuurlijk. Maar ik laat me niet doen. Omdat ik geen geld heb om mijn operaties te betalen, heb ik een crowdfunding opgestart. Dankzij de gulle giften van vrienden en kennissen heb ik al 1.300 euro opgehaald.”

Groter hart

Corona treft zieken dubbel zo hard, maar voor Heidi heeft deze crisis ook voordelen. “Mensen hebben blijkbaar meer tijd en vooral een groter hart. Ik voel meer solidariteit. Ze doen boodschappen voor mij, bellen me geregeld op voor een babbeltje, sturen me lieve berichtjes. Ik dank dat aan de coronacrisis, maar ook aan mezelf: ik ben een sociaal dier. Maar wat met degenen die geen sociaal netwerk hebben omdat ze ziek, arm of oud zijn?” “De wereld is aan de middenklassers, dat is duidelijk. De maatregelen van de overheid, zoals uitstel van betaling van hypotheekleningen bijvoorbeeld, zijn toch vooral voor de kapitaalkrachtigen onder ons bedoeld. Ik hoop van harte dat al die vlijtige burgers die nu anderen te hulp schieten dat ook na de crisis zullen blijven doen. Ik hoop ook dat ik het nog een jaar of drie mag uitzingen. Dat ik kan zien hoe deze hartverwarmende solidariteit structurele hulp wordt voor én door de zwaksten en de armsten. Erken mensen in armoede als volwaardige gesprekspartners. Dat zal er mee voor zorgen dat we niet opnieuw verzanden in goedbedoelde maatregelen die door gebrek aan kennis hun effect missen.”

FOTO RR Heidi Den Hollander vecht tegen kanker. Ze heeft het financieel moeilijk, maar dankzij de hulp van vrienden en kennissen kan ze het hoofd net boven water houden.