Kalender

Het was al een heel vreemd jaar natuurlijk, maar bijna van uur tot uur wordt het nog vreemder. Het voelt aan als kijken naar een mondiaal dominospel en elke dag valt er ergens een nieuwe steen om. Zo vernamen we deze week dat de tennishoogmis van Wimbledon dit jaar niet zal doorgaan, en dat voor het eerst sinds de oorlog. Ik gebruik de uitdrukking ‘sinds de oorlog’ bewust omdat het waarschijnlijk de laatste keer is.

In de jongere jaren van mijn generatie was de oorlog een referentiepunt. Onze ouders en grootouders bezigden de term ‘van voor de oorlog’ heel regelmatig, meestal om aan te duiden dat iets niet alleen oud maar vooral verouderd was. De oorlog was een cesuur, een breekpunt. De oude systemen gingen mee op in de vlammen en uit het puin werd een volkomen nieuwe maatschappij geboren. Nu, 75 jaar later, is het tijd voor een nieuwe term en ik ben er zeker van dat de coronaepidemie van 2020 voor de huidige en komende generatie het nieuwe ijkpunt wordt. En dat niet alleen door de chaos die ze veroorzaakte maar vooral voor de ommekeer die ook zij net als WO II teweeg zal brengen. De postcoronasamenleving zal fundamenteel verschillen van de precorona. Op 1 april kondigde de voetbalbond aan dat hij zijn bondsprocureur Kris Wagner per direct de laan uitstuurde. Ik dacht eerst dat het een aprilgrap was, maar al gauw bleek het niet om fake maar wel degelijk om écht nieuws te gaan. Wagner was natuurlijk vanaf dag één een foute keuze voor dit toch wel heel belangrijke ambt. Exact een jaar geleden heb ik overigens op deze plek mijn ergernis ten aanzien van zijn persoon al eens geventileerd.

Ik kan nu dus enkel toejuichen dat hij weg is, maar de aanleiding voor zijn ontslag vind ik dan weer potsierlijk. Gedreven door zijn onstuitbare drang tot profilering vond Wagner er niet beter op dan een filmpje van zichzelf te posten waarop te zien is hoe hij in zijn tuin over een stoel springt. De bedoeling was aan het brede publiek te tonen hoe we onszelf in vorm kunnen houden in deze donkere lockdowntijden. De clip is te gek voor woorden, maar valt nauwelijks op tussen de duizenden andere dwaze filmpjes die het internet bevolken.

Toch heeft de federatie precies deze stok gegrepen om de hond te slaan. Het had van meer inzicht en moed getuigd indien ze had ingegrepen na de eerdere fratsen van Wagner, die veel erger waren. Zoals die keer toen hij Trumpgewijs begon te twitteren over een disciplinaire zaak die nog moest voorkomen. Of toen hij in discussie trad met onbekenden over de strafmaat, ook weer ruim voor de bevoegde instantie zich zou uitspreken. Als ambtenaar van het Openbaar Ministerie, stel u voor. Op dat ogenblik was er van ‘serene ambtsuitoefening’ toch al geen sprake meer. Wie denkt dat de coronacrisis ook het menselijk wangedrag tot stilstand brengt, vergist zich. Daar kregen we deze week ook in de thans zo stille sportwereld een fraai staaltje van te zien, en wel in Zweden. Dat land heeft als een van de weinige in Europa zijn grenzen niet gesloten. De regering heeft er de bevolking weliswaar opgeroepen zich volwassen te gedragen, maar de scholen zijn er open gebleven. Bovendien zijn vergaderingen van maximum 50 personen (!) er toegelaten. En dit laatste bracht twee onooglijk kleine provinciale voetbalclubs – Eskilstuna FC en Näshulta GoIF – op het idee om een vriendschappelijke wedstrijd te organiseren.

Op zich niks aan de hand, ware het niet dat er een gokkantoor was dat prompt aan zijn abonnees liet weten dat het weddenschappen op deze match zou aannemen. Waarna in deze tijd van mondiale voetbaldroogte de hel losbarstte. De spelers en coaches van beide clubs werden plots bestookt met mails van over heel de wereld. Sommige waren vriendelijk maar andere waren heel dreigend van toon. Zelfs trainers van andere clubs en oudspelers werden lastig gevallen in de jacht op informatie. In overleg met de Zweedse federatie beslisten de beide clubs dan maar om het oefenpotje af te blazen. Het virus is figuurlijk even dodelijk voor de grote als voor de kleine evenementen.

De dominosteentjes vallen trouwens niet alleen in de sport maar in alle sectoren zonder onderscheid. Deze week maakte Pirelli immers bekend dat zijn befaamde kalender in 2021 niet zal verschijnen. De productie ervan moest normaal gezien deze zomer starten maar het bedrijf – dat zijn zetel in het zwaar getroffen Milaan heeft besloot een deel van het budget te schenken aan onderzoek naar het coronavirus.

Geen Pirellikalender volgend jaar dus, en zo zie je hoe de kwalijke gevolgen van Covid19 zich ook tot ver na deze onzalige tijd zullen uitstrekken.