Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“De informatie dringt maar zeer traag door”
Digitale kloof speelt tijdelijke werklozen parten bij aanvraag uitkering
“Vakbonden en de Hulpkas voor Werkloosheidsuitkeringen doen hun uiterste best om werknemers op een eenvoudige manier hun tijdelijke werkloosheid te laten aanvragen, maar als je geen computer, laptop of printer hebt, loopt het mis”, zegt Chris Haesendonckx van Samenlevingsopbouw Antwerpen.
Oussama Kasmi en Allahmir Nawrozi zijn opbouwwerkers voor het team Recht op Arbeid van Samenlevingsopbouw Antwerpen. Om contact te houden met de mensen die ze normaal op kantoor begeleiden, trekken ze de straat op of ze bellen hen op. “We merken dat de informatie over uitkeringen en tijdelijke werkloosheid heel traag binnendringt”, zeggen ze. “Of de info is al gedateerd. Mensen die door corona plots zonder werk zijn gevallen, weten niet hoe ze tijdelijke werkloosheid moeten aanvragen of ze doen het niet op de juiste manier. Of hun werkgever, die zo’n aanvraagt eerst moet doen, heeft dat nagelaten. Het valt te vrezen dat velen lang zullen moeten wachten op hun centen.”
Zonder financiële buffer
Dat heel wat werkgevers de aanvraag van tijdelijke werkloosheid nog niet hebben gedaan, heeft volgens Chris Haesendonckx van Samenlevingsopbouw vooral te maken met onwetendheid. “Voor onze doelgroep spreken we over kappers, koffiehuizen en kleine restaurants die nooit eerder met deze situatie te maken hebben gehad.
Sommigen zijn nonchalant, anderen weten niet wat ze moeten doen. Maar zolang een werkgever de eerste stap voor tijdelijke werkloosheid niet zet, schiet het systeem niet in gang en krijgen werknemers geen uitkering. Ik zie akelige scenario’s opdoemen, zeker voor mensen zonder financiële buffer. Wij proberen hen telefonisch te helpen, maar als ze geen computer of printer hebben, is dat moeilijk. De aanvraag kan ook op papier, maar dit is omslachtig omdat het document moet worden gedownload en geprint. We trekken daarom met deze afgedrukte formulieren de straat op om de aanvragen in orde te krijgen.” Maar wat als je werkloos bent met een digitale stempelkaart, maar geen computer hebt? “Alle webpunten zijn gesloten en door een stommiteit heb ik de code van de its me-app op mijn smartphone geblokkeerd”, zegt Suniya Khokhar (45), die door gezondheidsproblemen drie jaar werkloos is. “Ik had een afspraak om het samen met een medewerker van buurthuis Posthof in Berchem in orde te brengen, maar ik durf niet naar buiten. Ik ben astmatisch en lijd aan COPD, dus ik wil zeker niet besmet geraken. Ik ben ook bang dat de politie mij een boete geeft. Dat kan er echt niet meer bij.”
“Mijn man heeft een job, maar door schulden kunnen we de eindjes amper aan elkaar knopen. Als ik mijn 500 euro uitkering niet krijg, zitten we in de problemen. Ik heb enorm veel stress, ’s nachts lig ik wakker van het gepieker. Ik sta te kijken van alle maatregelen die de overheid neemt om ondernemers te ondersteunen. Dat is mooi, maar wat gebeurt er met mensen die al langer in een benarde situatie zitten? Waarom staat niemand hierbij stil?”
“Ik móét werk vinden”
Ook Dawood Shujazada, een 48-jarige Afghaan die bijna vier jaar geleden met zijn gezin naar België vluchtte, heeft het financieel moeilijk. Hij heeft vooral interimwerk gedaan, maar niet genoeg om recht te hebben op een uitkering. “Mijn vrouw krijgt een uitkering van 1.200 euro”, zegt Dawood, die in Kaboel leerkracht wiskunde en fysica was. “Als je de vaste kosten rekent, blijft er nog 500 euro over om van te leven. Ik heb bij de VDAB een opleiding industriële elektriciteit gevolgd, ik móét werk vinden. Daarom stuur ik elke dag een mail naar Randstad, Unique, Synergie Interim, maar ik krijg geen antwoord. Nu ook mijn zoon werkloos is geworden, weet ik echt niet hoe we verder moeten.”