Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Op berenjacht en naar ons buitenverblijf”
Waar ter wereld je ook woont, iedereen wordt geconfronteerd
met maatregelen om de coronapandemie in te dijken. Vijf Antwerpenaren vertellen ons hoe het er in hun tweede moederland aan toegaat. Vandaag: Catherine
Van der Herten in Australië.
Het werk ligt stil voor anesthesist Catherine Van der Herten en haar man Paul, die orthopedist is. Het aantal besmettingen in het Australische stadje Ballarat, zo’n honderd kilometer van Melbourne, is beperkt. Daarom genieten ze even van de rust en zijn ze een weekje naar hun buitenverblijf getrokken. “Het idee van de berenjacht voor de kinderen is hier ook doorgedrongen, dus we zijn met ons oudste zoontje Leon (5) al op berenjacht geweest”, vertelt Catherine. “Hij was heel blij dat hij acht beren had gespot in onze buurt. We hebben er zelf ook eentje voor het raam gezet zodat andere kinderen er plezier aan kunnen beleven.”
In Australië is net als in België heel wat te doen over het tekort aan kwalitatieve mondmaskers en ander medisch materiaal. “In de pers zijn artikelen verschenen over het feit dat er meer dan tachtig ton medisch materiaal naar China is gevlogen om de epidemie in de Chinese provincie Wuhan onder controle te krijgen. Daarbij zaten onder andere 100.000 beschermende overalls en 900.000 paar beschermende handschoenen, materiaal dus dat Australië zelf ook goed zal kunnen gebruiken de komende weken om het virus in te dijken.” Een andere kwestie die het nieuws haalt zijn de nietAustralische cruiseschepen die voor de kust van Australië liggen met naar schatting 15.000 bemanningsleden aan boord. De meeste passagiers zijn al wel vertrokken, maar de vraag is wat er met de bemanningsleden moet gebeuren. Ze mogen niet aan land en de maritieme vakbonden vrezen dat veel bemanningsleden ook corona hebben. Onlangs werden er nog passagiers van een cruiseschip dat niet naar Nieuw-Zeeland kon doorvaren, vrijgelaten in Sydney: 400 van hen bleken later corona te hebben. In Sydney worden ook de backpackers argwanend bekeken: toen de maatregelen al van kracht waren, organiseerden zij nog altijd feestjes. Catherine en Paul zijn zelf nog niet opgeroepen om in het ziekenhuis van Ballarat te komen helpen. Omdat alle niet-dringende operaties stilliggen, hebben ze besloten om een weekje naar hun buitenverblijf te gaan met de kinderen Leon (5) en Anton (negen maanden). “Daar zitten we in de bossen omgeven door bergen, met amper telefoonbereik en internet. Even een beetje bijkomen.”