Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Met mijn vrouw onkruid wieden, daar geniet ik van”
Geen koers, geen voetbal, geen sport. Wat doet dat met een topsporter en zijn entourage? Sep Vanmarcke vertelt.
Het had jouw weekend moeten worden, Sep: schitteren in Parijs - Roubaix.
“Ik ging er staan. De Omloop Het Nieuwsblad viel tegen, maar dat was een beetje ingecalculeerd. In Parijs Nice was ik naar de topvorm aan het groeien. Ik was klaar voor het voorjaar. Maar wat nu gebeurt, treft iedereen. En wij wielrenners moeten niet klagen, er zijn heel veel mensen die veel zwaarder worden getroffen. Daarom ook dat ik de moed niet laat zakken en blijf trainen. Twee uur fitnessen en drie uur op de fiets. Ik heb een schema gekregen van coach Peter Schep. De intensieve trainingen, de blokken en zo, die volg ik goed op. Voor de duurtrainingen krijg ik de vrije keuze. Ik wissel af, om het plezant te houden: eens in de heuvels gaan fietsen, op het vlakke, of met de mountainbike het bos in.”
Hoop je dat de klassiekers nog in het najaar worden gereden?
“Ja, het zou het nog specialer maken om dan te winnen. Maar het zal afhangen hoe deze coronacrisis verder evolueert. Het moet veilig kunnen verlopen. En de organisatoren moeten het zien zitten. Ik vrees dat veel sponsors zullen afhaken, wat logisch is. Veel bedrijven hebben het moeilijk. Het is ook afwachten of er ook ploegen zullen zijn die de handdoek moeten gooien. Iedereen spreekt nu van de Tour, en ASO zal wel tegen een stootje kunnen, maar in hun eentje kunnen ze het niet doen. Als ik nu hoor dat zelfs de UCI haar werknemers op technische werkloosheid heeft gezet… Maar ik hoop uiteraard dat er snel kan worden gekoerst.”
Je hebt Pasen gevierd met het gezin, zonder koersstress. Dat is uniek.
“Voilà, zo bekijk ik het ook. Ik ben nu thuis met het gezin. Het is volgens mij al zo’n twaalf jaar geleden dat ik leefde zonder prestatiedruk. Er zijn wel eens periodes zonder competitie, maar dan was ik wellicht op stage vertrokken. Het mooie weer maakt het nog leuker. Ik doe veel samen met mijn vrouw, zoals
(lacht) onkruid wieden. Daar geniet ik van. Ik speel ook heel veel met de kinderen. Ze zijn nog klein
(Lucie is drie, Marcel is twee en Maurice wordt binnenkort één, red.),
maar beseffen toch ook dat het een unieke situatie is.”
Je wordt nog een ideale huisman.
“Euh, daar vrees ik voor. Ik durf de vaatwasser wel eens leeg maken en de tafel opruimen, maar veel verder gaat het niet. Ik doe graag klusjes en werk die nu af. Vooral buiten. Ik wil ook de trapleuning in huis maken, maar ik heb metaal nodig en de winkels zijn dicht. Ik geniet wel van het gezin. Weet je, sinds ik vader ben geworden, weet ik dat koersen niet het allerbelangrijkste is in het leven. Maar juist daardoor ben ik nog meer van het koersen gaan genieten. Ik maak er mij minder druk om. Ik word 32 en besef wel dat ik al ver voorbij halfweg carrière ben, maar ik kan nog mooie zeges behalen. Daar ben ik rotsvast van overtuigd. Maar nu zijn er belangrijkere zaken. Nog niemand in mijn familie is getroffen door het coronavirus en hopelijk blijft dat zo.”