Perspectief: 3 mei

De Nationale Veiligheidsraad (vroeger hadden we een regering voor zulke zaken) heeft gisteren beslist van nog niet te beslissen over de meeste hete hangijzers. Zeker voor de scholen is dat een gemiste kans.

Voor de woonzorgcentra werd wel een lichte versoepeling toegestaan, met het toelaten van één vaste bezoeker per persoon, terwijl de toestand daar juist precair is en ook iemand zonder symptomen het virus mee naar binnen kan smokkelen. De sector zelf was niet gehoord in deze en reageerde onthutst. Niemand zal het de bewoners van de centra misgunnen dat ze tenminste één dierbare nog fysiek mogen ontmoeten. Maar het lijkt toch aangewezen om de situatie eerst onder controle te krijgen vooraleer een volgende stap te zetten. Gisteravond laat kwam dan nog een tweet van minister Wouter Beke (CD&V) met de oproep om de beslissing uit te stellen en eerst voor te bereiden. Het komt opnieuw niet goed over na alle ophef die er al geweest is. De kwestie toont aan hoe lastig elke stap is in de grote terugkeer naar een zekere normaliteit. Andere knopen die gisteren zijn doorgehakt lagen voor de hand, zoals de verlenging van de lockdown tot 3 mei en het afgelasten van massa-evenementen in de zomer. Maar scholen, de meeste winkels en veel ondernemingen moeten minstens tot eind volgende week geduld hebben. In Duitsland en Denemarken start wel al een gefaseerde terugkeer naar school. Bij ons was minister Ben Weyts (N-VA) vragende partij om toch tenminste vanaf 3 mei een gedeeltelijke opening aan te kondigen. Je zou daarvoor bijvoorbeeld kunnen kiezen voor de lagere scholen en de praktijkgerichte opleidingen (waarvoor thuisonderwijs geen oplossing is). Was er opnieuw een meningsverschil met de Franstaligen? Feit is dat de hele sector en ouders en kinderen nog tien dagen langer in het ongewisse moeten blijven.

Voor zover we nu weten, hebben kinderen in de regel weinig of geen last van het virus en lijken ze ook niet snel anderen aan te steken. De Wereldgezondheidsorganisatie heeft in China niet één geval gevonden waar duidelijk een kind een volwassene had besmet. Het stelt niet helemaal gerust, maar het kan een vertrekpunt zijn voor een behoedzame eerste stap. Die beslissing zal dus pas voor later zijn. Dat is spijtig, omdat een concreet perspectief moed geeft. Een drama is het nu ook weer niet. De datum van 3 mei, als begin van de nieuwe fase waarin we met het virus proberen samen te leven in plaats van in maximale isolatie, die staat vanaf nu stevig omcirkeld op de agenda.