Sofie schrijft boek over onvervulde kinderwens

Sofie (41) schrijft over haar onvervulde kinderwens

Ze zou op haar 22ste trouwen en op haar 27ste mama worden. Er zouden minstens drie kinderen komen. Sofie Van den Broeck (41) droomde als kind al van een groot gezin. Maar ze raakte nooit zwanger. Twee adoptiekinderen vervulden haar kinderwens, maar toch bleef er gemis en verdriet. Dat pende ze neer in een boek. “Ik kon rationeel gelukkig zijn voor zwangere vriendinnen, maar ik voelde daar geen emotie bij.”

Sofie woont in het Waasland maar groeide op in de Kempen, als enig kind. In een straat met veel jonge gezinnen, waar ze kon ‘moederen’ over buurjongens en -meisjes. “Van jongs af aan al: gaan wandelen met de baby’s in de buurt, pampers verversen, … De buren waren mij dankbaar. Ik wist dat ik mama wilde worden. Ik wilde tegen mijn 22ste getrouwd zijn en tegen mijn 27ste mijn eerste kind krijgen. Toen ik mijn echtgenoot leerde kennen, was ik die leeftijd al gepasseerd, maar ook hij wilde graag een groot gezin. Hij had al een zoontje uit een vorige relatie, maar toen wij elkaar vonden, werd snel duidelijk dat we voor die gezinsuitbreiding wilden gaan.”

Lichaam als verpakking

Tien jaar lang probeerde het koppel zwanger te geraken. Toen de natuur niet meewerkte, zochten ze hulp in de fertiliteitskliniek. “Maar er kon geen oorzaak of verklaring van de onvruchtbaarheid gevonden worden. En dus was er iedere

Sofie Van den Broeck

Schrijfster

“Op mijn blog kreeg ik al snel het verwijt een dramaqueen te zijn. Ik had toch mijn twee adoptiekinderen?”

maand toch weer die hoop: misschien lukt het deze keer? Je trekt je daaraan op, en tegelijk is er ook elke maand die teleurstelling. Wij hebben zes keer een ivf-behandeling ondernomen. Maar na de derde mislukte poging, gaf ik het eigenlijk op. Mijn zelfbeeld was verdwenen. Mijn lichaam voelde alleen nog maar aan als een verpakking.”

Sofies vriendinnen raakten wél zwanger, de bolle buiken volgden elkaar op en Sofie moest van het ene babybezoek naar het andere. “Al stond ik in de gang dan te huilen, ik moest ernaartoe, mijn gezicht laten zien. Niet tonen hoe verdrietig het mij maakte. Ik kon wel zeggen dat ik blij was voor hen, maar ik voelde geen blijheid. Onbewust wisten mijn vriendinnen dat wel, ze lieten me geen echo’s meer zien of ze babbelden niet over de zwangerschap. Het bleef onuitgesproken hangen.”

Ook met de wensgrootouders wordt er amper over gepraat. “Ze wisten dat natuurlijk wel en ze brachten me naar het ziekenhuis als ik een kijkoperatie moest ondergaan. Maar pas nu het boek geschreven is, weten ze waar wij door zijn gegaan en hoe moeilijk het was.”

Schaduwverdriet

De kinderwens bleef groot genoeg om een kind te adopteren. “Wij hebben ondanks alles een zeer vlotte adoptieprocedure doorlopen. En negen jaar geleden ben ik mama geworden. Eerst van een dochter (10) en dan van een zoon (6), net zoals ik als kind al wilde. En toch. Dat verdriet bleef knagen”, zegt Sofie.

Zelf noemt ze het haar ‘schaduwverdriet’, en durfde ze er met niemand over te praten. “Ik merk gewoon dat er nog heel wat taboe op rust. Niet zwanger geraken is bijzonder intiem. Er gaat ook een groot gevoel van falen mee gepaard. Het is al moeilijk om te bespreken tussen partners onderling, er mee naar buiten treden is nog veel moeilijker. Daarom heb ik het boek geschreven.”

“In 2017 ben ik met mijn kop tegen de muur gelopen. Ik zat nog met onverwerkt verdriet. Ik ben toen een blog begonnen, waar ik op zoek ging naar de reden van mijn verdriet en hoe ik dat zou kunnen verwerken. Niet gemakkelijk om in de openheid te gooien. Ik kreeg ook al snel het verwijt een dramaqueen te zijn, want ik had toch twee kinderen? Dat klopt. Het blijft moeilijk om te verwoorden dat je toch rouwt en die kinderwens moet loslaten. Eind 2019, toen ik aan de beterhand was, ben ik begonnen met het boek, net om dat taboe te doorbreken. Ik ben teruggegaan naar de fertiliteitskliniek, heb contact opgenomen met lotgenoten van toen en ben in mijn eigen dagboeken gedoken. Een moeilijk proces, maar als ik een ander koppel hiermee kan helpen, ben ik al blij dat ik het gedaan heb.”

Later wil ik mama worden van Sofie Van den Broeck, uitgegeven door Borgerhoff & Lamberigts, online te koop.

FOTO RR Sofie Van den Broeck wil met haar boek een taboe doorbreken.