Driekoppige draak op komst

Zit ons land net in deze penibele tijden met een waterhoofd? De rare plotse beslissing om bezoek toe te laten in woonzorgcentra werd genomen door de Nationale Veiligheidsraad, met daarin behalve premier Sophie Wilmès en enkele federale ministers onder meer ook de minister-presidenten van Vlaanderen, Wallonië, Brussel, de Duitstalige Gemeenschap en de Franse Gemeenschap. “Die zijn de baas”, zei Wilmès op Radio 1. Het was overigens een merkwaardige uitspraak voor een eerste minister van wie verwacht wordt dat zij in de eerste plaats degene is die de teugels in handen houdt. De beslissing was gebaseerd op een advies (zonder timing, gewoon een algemene, op zich zeker zinvolle suggestie) van de Evaluatiecel, met daarin onder leiding van de FOD Volksgezondheid mensen van Sciensano, het comité Covid-19, de Hoge Gezondheidsraad, de regionale en gemeenschapsadministraties volksgezondheid en de FOD’s Binnenlandse Zaken en Mobiliteit.

De Vlaamse bevoegde minister Wouter Beke (CD&V) was er zelf niet bij op de zitting van de Veiligheidsraad, maar ook hij had even voordien het rapport gekregen van de Evaluatiecel. Oh ja, er is ook nog een Vlaamse, speciaal voor de zorg opgerichte taskforce.

Dat zijn dus véél betrokken partijen, véél stemmen die de trechter ingaan en waar aan het uiteinde één conclusie uit moet komen. Zo’n besluitvorming leidt snel tot blinde vlekken (‘Hoe, was dat niet doorgesproken met de sector?’) en misverstanden (Beke dacht dat het pas voor mei zou zijn). Tenzij je centraal een kerncommando hebt dat het allemaal strak in handen houdt en dat niet overhaast gaat improviseren. Maar dat lijkt te veel gevraagd van een constructie als de Veiligheidsraad. Volgens ingewijden is het niet veel beter gesteld met de zogenaamde superkern die op zaterdagen samenkomt, met vertegenwoordigers van alle tien partijen die volmachten hebben gegeven aan deze restregering.

Premier Wilmès voelde de bui gisteren hangen. Bij twee gelegenheden zei ze dat wanneer het tijd is voor het economische herstel, daarvoor een stabiele regering met een meerderheid nodig is. Wilmès-I heeft volmachten tot in juni, verlengbaar tot in september, maar je kunt maar hopen dat met de relance al eerder kan worden begonnen. Daarmee zal de gezondheidscrisis dus al snel uitgroeien tot een driekoppige draak, met ernaast de economische crisis en daar nog naast, afgaande op wat we in het voorbije jaar hebben meegemaakt, een politieke crisis. Misschien is het waterhoofd dan nog te verkiezen.