Op vakantie in eigen huis

In ons land gelden strenge maatregelen om het coronavirus in te dijken. Ook uw krant leeft die strikt na. Op de redactie loopt nog amper volk rond.

Wie kan werkt van thuis. Onze journalisten vertellen dagelijks hoe zij de coronacrisis doormaken.

We zijn verhuisd. Niet echt naar een ander adres, maar binnen ons eigen huis. Normaal leven we op de eerste verdieping maar om na tien jaar eindelijk de keuken eens te schilderen – ik geef toe, dat werd tijd – hadden we deze week een vakantieadres op de begane grond.

De gemiddelde Vlaming houdt ieder jaar een lenteschoonmaak, schildert elke twee jaar de kozijnen van zijn huis en rommelt geregeld kasten en kelders op, gevolgd door uitstapjes naar het containerpark. Kijk maar naar de rijen die er vorige week stonden. Bij ons ligt het opruimritme wat lager. Als je een drukke job hebt, een sociaal leven met vrienden en familie en twee kinderen, dan heb je namelijk altijd wel een excuus om iets leukers te doen dan schilderen of opruimen. Dan heb je zonder dat je het op dat moment wist, alles opgespaard voor deze quarantaineperiode waarin al die alternatieve activiteiten wegvallen. Heb medelijden met de georganiseerde huisman/-vrouw die op 13 maart net klaar was met de lenteschoonmaak. Dankzij de grote kasten beneden, op onze vakantiebestemming, hadden de kinderen ook iets te ontdekken. Ze dronken hun limonade en sapjes in de kristallen glaasjes die ze hadden gevonden. Ze visten een djembé uit de kast en speelden muziek op de stoep. Kasper (9) leerde Boris (5) wat een mattenklopper was en gaf een demonstratie (gelukkig niet op zijn broertje). En met twee houten latjes uit de zak met resthout werd er iedere avond op het straatmeubilair gedrumd omdat applaudisseren op den duur ook eentonig wordt. Een paar maanden geleden zou je dat soort gedrag als vandalisme hebben bestempeld, nu is het (mits goed getimed) morele steun aan de zorgverleners. Als hoogtepunt van de paasvakantie werd er ook nog écht gekampeerd op het dakterras. Eerst roosterden we marshmallows in een vuurtje. Daarna keken we naar de vleermuizen die druk heen en weer vlogen op zoek naar hun avondeten. Qua corona-paaskampactiviteit kon dat tellen. Dat de jongens tegen middernacht nog steeds niet sliepen en uiteindelijk toch in hun eigen bed kropen, was niet eens erg. Dat moet je op een échte camping namelijk niet proberen.