Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Merckx kreeg me bergop niet te pakken. Wie kan dat zeggen?”
Exact vijftig jaar geleden pakte Schellenaar Georges Pintens (73) de zege in de Amstel Gold Race
Geen Amstel Gold Race zondag en dus ook geen memorabele remonte van Mathieu van der Poel zoals dat vorig jaar gebeurde. Precies een halve eeuw geleden was het aan de toen 24-jarige Georges Pintens om te vieren. De renner uit Schelle zorgde daarmee voor een stunt van formaat. In de finale reed hij de toen haast onklopbare Eddy Merckx uit het wiel om zo de eerste grote eendagskoers uit zijn carrière te winnen.
We zullen maar meteen eerlijk zijn: de Amstel Gold Race had in 1970 nog niet de grandeur die de race intussen wel verworven heeft. De Amstel was nog maar aan zijn vijfde editie toe en stond in die periode ook nog een week na de Ardense klassiekers geprogrammeerd. Al wil dat niet zeggen dat er in die tijd nog geen grote coureurs aan de start stonden.
Slecht weer-coureur
“Als sponsor van de wedstrijd had de Amstelbrouwerij er toen al een berg geld voor over om zowat alle vedetten uit die tijd aan de start te krijgen”, zegt Pintens. “Het deelnemersveld was dan ook vergelijkbaar met dat van de grote klassiekers. De vijfde editie in 1970 vertrok in Helmond en ging naar Meerssen, waar we nog vier plaatselijke ronden moesten rijden. Na 240 kilometer lag daar ook de finish. Het was toen al een lastige wedstrijd en regen, wind en sneeuwbuien maakten de klus nog eens een stuk zwaarder. Tien dagen eerder was ik al tweede geworden in de Waalse Pijl. In de finale was ik er ontsnapt met Eddy Merckx, maar die reed er me in de finale bergop zonder pardon af. Enkele dagen later in Luik-Bastenaken-Luik werd ik dan vijfde. Roger De Vlaeminck was daar toen de beste. Om maar te zeggen dat ik toch wel iets betekende in die jaren.”
Na die goede resultaten geloofde
Pintens dat er ook in NederlandsLimburg iets mogelijk moest zijn. “Ik kwam daar alleszins heel gemotiveerd aan de start. Slecht weer was voor mij eerder een bondgenoot dan een vijand en met het vormpeil dat ik te pakken had, achtte ik me zeker niet kansloos. Het werd een afvallingskoers, waardoor in de finale een groep met de sterkste renners vooruit bleef. Op een van de laatste hellingen heb ik gedemarreerd. Ik keek om en zag dat Eddy Merckx reageerde. Ik verwachtte hem binnen de kortste keren aan mijn zijde, maar toen ik weer omkeek, zag ik dat hij moest passen en weer was ingerekend door de groep. Uiteraard gaf me dat een enorme boost. Alleen mijn ploegmaat Willy Vanneste en Erik De Vlaeminck geraakten nog tot bij mij. De broer van Roger moest door pech afhaken en Vanneste was geen partij in de spurt. Merckx werd uiteindelijk achtste. Het was mijn eerste grote zege in een eendagskoers.”
Gent-Wevelgem nog mooier
Toch vindt de 73-jarige renner uit Schelle het vandaag de dag niet de mooiste overwinning uit zijn carrière. “Mijn zege in GentWevelgem in 1971 schat ik nog iets hoger in. Ik was daar in de finale met vier anderen ontsnapt, maar in de laatste kilometers leek het peloton ons toch weer te gaan pakken. Mijn medevluchters werden ingerekend, maar ik kon met een fietslengte nog net standhouden op alle grote namen.”
Veel wielerliefhebbers herinneren zich Pintens enkel van die onvergetelijke remonte in Luik-Bastenaken-Luik van 1971, waar hij in zijn eentje een achterstand van vijf minuten goedmaakte op Eddy Merckx om uiteindelijk toch vrede te moeten nemen met de tweede plaats. Maar de Schellenaar heeft toch een meer dan aardig palmares bij mekaar gefietst. Naast de Amstel van 1970 en Gent-Wevelgem 1971 eindigde hij ook als twaalfde (1968) en tiende (1970) in de Tour, schreef hij in 1971 de Ronde van Zwitserland op zijn naam, won hij in 1968 de koninginnenrit in de Tour over de Tourmalet en de Aubisque en pakte hij in 1974 met Luik-Bastenaken-Luik ook nog de zege in een Monument.